________________
| હતી, ગરાસદાર આનંદ સાથે વણથલી તરફ પાછો વળ્યો ને
એ દહાડે ઈર્ષાની પક્કડમાંથી ઈજ્જત આબાદ બહાર નીકળી આવી.
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩
દિવસો પછી, મહિનાઓ પછી, વર્ષો પછી, અમદાવાદના આ જ સોમચંદ શેઠની પેઢીનું નામ પૂછતો પૂછતો એક વેપારી અમદાવાદના રાજરસ્તાઓ પરથી પસાર થઈ રહ્યો હતો. અંતે એ વેપારી જ્યારે સોમચંદ શેઠની પેઢીને ઊંબરે આવી ઊભો, ત્યારે સૂર્ય મધ્યના આકાશે આવી ઊભો હતો, રૂપિયાની થેલીઓ પર થેલીઓ એણે સોમચંદ શેઠની પેઢી પર ઠાલવવા માંડી, બધાં આશ્ચર્યના વમળમાં ખેંચાય જતા હતા.
વેપારી સાવ અજાણ્યો હતો અને એની થેલીઓ ઠાલવવાની ક્રિયા કલ્પનાતીત હતી, અંતે એ વેપારી સોમચંદ શેઠના પગ પકડતા બોલ્યો :
મારી ઇજ્જતની ઈમારતનાં રાખણહાર ઓ શેઠ ! વ્યાજ સાથેની આ રકમ સ્વીકારીને મને ઋણમાંથી મુક્ત કરો !”
ને એ વેપારી એક પછી એક રૂપિયાની થેલીઓ શેઠની સામે ખડકવા માંડ્યો, શેઠ અવાફ હતા. એમને કંઈ જ સમજાતું ન હતું. શેઠ આશ્ચર્ય સાથે પૂછી બેઠા :
“શેઠ ! રકમ શું? વ્યાજ શું? ને વળી ઇજ્જત શું ?'
“શેઠ, મારી વાતને આમ ન ઉડાડી દો! વણથલીથી આવેલી એક અજાણી હૂંડી સ્વીકારીને ઈજ્જતની પડુંપડું થતી મારી ઇમારતને નવ-જીવન આપનાર તમે જ હતા કે બીજું કોઈ ?”
“ઓ ! શું તમે સવચંદ શેઠ ? પધારો, પધારો, પણ એમાં ઉપકાર જેવું મેં શું કર્યું છે કે, તમે મને આટલો મહાન લેખો છો ? એ તો મારી ફરજ હતી, એક વેપારી બીજા વેપારીની વહારે ન ધાય, તો વેપારના વહાણ કેમ ચાલે?
હ@ 2
-
49
લે
