________________
શહેનશાહની પણ મારી ઉપર ઠીકઠીક કૃપા છે. એથી આપણા બંનેના સ્વામી તો એક જ ગણાય ને ? આપણે આ દૃષ્ટિએ મિત્ર પણ ગણાઈએ. મિત્રતાના દાવે હું તમને પૂછું છું કે, તમે આટલા બધા ગુલામોને પકડ્યા છે, તો આમાં તમને શો લાભ મળવાનો ?
લાભ ?' સરદારે કહેવા માંડ્યું : લાભનું તો લેખું જ ક્યાંથી લગાવી શકાય ? આ ગુલામોના વેચાણની જે રકમ આવશે, એનો અમુક હિસ્સો અમને મળવાનો ! તદુપરાંત આટલા ગુલામો પકડવા બદલ બાદશાહ તરફથી જે માનસન્માન અને ઈનામ ઈલ્કાબ મળશે, એ તો વળી નફામાં ! શું આ લાભ ઓછો છે?
સરદારની આ વાત સાંભળતા જ મેરુશાહનું દિલ દ્રવી ઉડ્યું. એમણે વળતી જ પળે જાનની સલામતીના વિચારને અળગો કરી દઈને કહ્યું : સરદાર ! હું બાદશાહસલામત પાસેથી એક હુકમ લઈને આવ્યો છું. આનું પાલન તમારે કરવું જ પડશે.
આ વિચિત્ર વાત સાંભળતા જ પોતાનું સ્વપ્ન વિખેરાઈ જતું જણાતા સરદારે જરા ગુસ્સામાં આવી જઈને પૂછ્યું : મેરશાહ ! શેનો હુકમ અને શેનું પાલન ?
મેરુશાહે કહ્યું : અમે સૌ જૈન છીએ. જૈનોને જીવદયા કાળજાથીય વધુ પ્યારી હોય છે. એક વખત બાદશાહ મારી પર ખુશ થયેલા, ત્યારે મેં માંગેલું કે, આપના સરદારો ગુલામોને પકડવાની જે પ્રવૃત્તિ કરી રહ્યા છે, એમાં એકવાર આવા ગુલામોને મુક્ત કરવાનો મને અવસર મળવો જોઇએ. ત્યારે ખુશ થયેલા બાદશાહે મારી આ માંગણી સ્વીકારી લીધેલી. આજે આ માંગણી મુજબ હું આ બધા ગુલામોને મુક્તિનું દાન આપવા ઇચ્છું છું.
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩
-
