________________
પકડી લઈને અંબાલા પહોંચી જાઉં, તો સંયમનું મારું સ્વપ્ન વિના વિલંબે સાકાર થઈ જાય.
વૃદ્ધિગત વૈરાગ્યનાં મોજાં પર તરતા-ઝીલતા વીરજીએ ખુશાલી આપનારના હાથમાં ઘીની તપેલી સોંપી દેતાં કહ્યું કે, આ તપેલી માતાજીને સુપરત કરશો અને મારા વતી કહેજો કે, જવાબદારી પૂર્ણ થઈ જતાં વીરજી સીધો જ પંજાબ તરફ જવા રવાના થઈ ગયો છે. માટે એના સંયમપંથની શુભ કામના ઇચ્છજો, જેથી સંયમજીવનની પ્રાપ્તિ વહેલી તકે થઈ શકે.
આટલું કહીને વધુ કંઈ સાંભળ્યા વિના જ વીરજી રેલવે સ્ટેશન તરફ જવા રવાના થઈ ગયો. ખુશાલીના ખબર લાવનારને એવી કલ્પના ન હતી કે, ઘીની તપેલી લઈને જનારા પોતાની ઉપસ્થિતિ ઘરમાં કેવું વાતાવરણ સરજી જશે. વીરજીનો વૈરાગ્ય ધન્યવાદને પાત્ર બને એવો હતો, તો એની માતાને વરેલો વિવેક પણ કંઈ ઓછો ધન્યવાદને પાત્ર ન હતો. પંજાબ તરફ જવા રવાના થઈ ગયેલા વિરજીની વાત સાંભળીને એમની માતાએ મન મનાવી લીધું કે દીકરો આજે નહિ તો કાલે જો પંજાબ તરફ જવાનો જ હોય, તો પછી મારે એના પથમાં પથરો નાખવાની શી જરૂર ? દીકરાએ જવાબદારી બરાબર નિભાવી છે. તો મારે હવે મારું વચન બરાબર પાળી જ બતાવવું જોઈએ.
આ સમાચાર ફેલાઈ જતાં થોડી વારમાં વીરજી ભાવસારના ઘરમાં લોકો એકઠા થઈ ગયા, પુત્ર-જન્મની ખુશાલી માણવી કે વીરજી વિરાગની વાટે પ્રયાણ કરી ગયો હતો, એનો આઘાત અનુભવવો, આવી દ્વિધા વચ્ચે અટવાતા
પરિવારને માતાએ કહ્યું કે, વીરજીએ જવાબદારી પૂર્ણ કરી | છે, તો હવે તમારે વચન-પાલન માટે મને સહાયક થવું જ જોઈએ. આપણે સૌ ઇચ્છીએ કે, એનો માર્ગ નિષ્કટક બને !
8 # જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨
