________________
ધારશીભાઈ તથા શ્રી ફુલચંદભાઈ તંબોળીનાં નામકામ સાંભર્યા વિના ન જ રહે. પહેલા શ્રેષ્ઠી પર આગમોદ્ધારક પૂ.આ.શ્રી સાગરાનંદ-આનંદસાગરસૂરિજી મહારાજાનો અનહદ ઉપકાર હતો, તો બીજા શ્રેષ્ઠી પર ઉપકારની ગંગા વહાવી જનારા હતા વ્યાખ્યાન વાચસ્પતિ પૂ.આ. શ્રીમદ્ વિજય રામચન્દ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજા ! બંને શ્રેષ્ઠીવર્યોની દાનભાવના દાદ માંગી લે એવી અનોખી હતી. એમાંય તંબોળી શેઠના જીવનના એક પ્રસંગમાં ડોકિયું કરીશું, તો એવી સચ્ચાઈનો સાક્ષાત્કાર થયા વિના નહીં રહે કે, ધનની સમૃદ્ધિના સૂર્યાસ્ત પછી પણ દાનભાવના અને ઉદારતાની સાંધ્યલીલાની રંગછટાને એઓ કેટલી બધી માત્રામાં ટકાવી શકવામાં સફળતા સિદ્ધ કરી શક્યા હતા!
જીવનના ઉત્તરાર્ધમાં, સંપત્તિ-સમૃદ્ધિનો સૂર્ય જયારે અસ્તાચલ ભણી ધીમે ધીમે ઢળી રહ્યો હતો, ત્યારે પણ શેઠ દાનની કેવી ઊંચી ભાવસૃષ્ટિમાં મહાલી રહ્યા હતા, એની પ્રતીતિ કરાવતો આ એક પ્રસંગ છે. સંપત્તિની જયારે છોળો ઊછળતી હતી, ત્યારે તો એમણે મન મૂકીને દાનની ગંગા એવી રીતે વહાવી હતી કે, એની વાત સાંભળીને એમની ઢળી રહેલી સંધ્યાના સમયે એમની વર્તમાન પરિસ્થિતિથી અજાણ કોઈ હાથ લંબાવતો આવે, તો એને ખાલી હાથે શેઠ વિદાય ન આપતા. એ હાથ ફૂલ નહિ, તો ફૂલની પાંખડી મેળવીને શેઠની ઉદારતાની ફોરમ ફેલાવતો ફેલાવતો વિદાય થઈ જતો.
એક વાર આવા જ કોઈ કાર્યકર સંઘનું કાર્ય લઈને શેઠ સમક્ષ ઉપસ્થિત થયા. પૂર્વે શેઠે વહાવેલી દાનગંગાની અનેક વાતો સાંભળ્યા બાદ એવી આશાસૃષ્ટિ રચતા રચતા એ કાર્યકરો એવા વિશ્વાસ સાથે આવ્યા હતા કે માત્ર ૧૫/૧૬
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨
