________________
આ
મંત્રીશ્વર જ્યારે તપસ્વીના સાંનિધ્યમાં પહોંચ્યા, ત્યારે તો તેઓ ધ્યાનમાં બેસી ગયા હતા. બીજા મહિનાના ઉપવાસનો નિર્ણય લેવા છતાં તપસ્વીના મુખ પર લહેરાતી વાત્સલ્યભરી પ્રસન્નતા જોઈને મંત્રીશ્વર તો છક્ક જ થઈ ગયા. થોડી પળો પસાર થયા પછી તપસ્વીએ મંત્રીશ્વરને આશીર્વાદ આપ્યા ને આગમનનું પ્રયોજન પૂછ્યું :
મંત્રીશ્વરે આંસુભીની આંખે કહ્યું : તપસ્વીજી ! મહારાજા વતી હું આપની માફી માગવા આવ્યો છું. મહિનાથી આપની જેઓ આતુરતાપૂર્વક પ્રતીક્ષા કરી રહ્યા હતા, એ રાજવી સુમંગલ આજની પ્રભાતે અચાનક જ ગંભીર બીમારીમાં પટકાઈ પડ્યા અને આ ગંભીરતાએ આપશ્રીના પારણાની ઘડી-પળને ભુલાવામાં નાખી દીધી. મહિનાના ઉપવાસ પર આપને પાછા મહિનાના ઉપવાસ ખેંચવાની જે આ કારમી કટોકટી સરજાઈ, એનો ખ્યાલ આવતાં જ રડી પડેલા રાજવી આપની ક્ષમા યાચવા માટે આવવા ઝૂરી રહ્યા છે. પણ તબિયત ગંભીર હોવાથી એમના વતી હું આવ્યો છું. એઓ બનતી ઝડપે આવવા આતુર છે. તપસ્વીજી ! ખૂબ જ ગંભીર ભૂલ થઈ ગઈ. હું ક્ષમા ચાહું છું. ઘર આંગણે અમૃતની ધારા વરસી, પણ અમે એનું ટીપુંય મેળવવા ભાગ્યશાળી ન બન્યા. કેવું દુર્ભાગ્ય !!
તપસ્વી યેનકે એ જ પ્રસન્નતા સાથે ખૂબ જ સહજ ભાવે જવાબ વાળ્યો : મંત્રીશ્વર ! આમાં આટલો બધો પસ્તાવો કરવાની કંઈ જ જરૂર નથી ! તમારા માટે કદાચ આ દુઃખનો વિષય ગણાય. પણ મારા માટે તો આ તપોવૃદ્ધિની સોહામણી પળ ગણી શકાય! આમ વળી ક્યાં હું બે મહિનાના ઉપવાસ કરવાનો હતો ! મારા સંન્યાસની જેમ આ તપોવૃદ્ધિમાંય રાજવી નિમિત્ત બન્યા, એથી એમનું ઋણ મારે માથે વધતું
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૧ |
