________________
ઈંઢોણીમાં ગૂંથાઈ જાય, તો આવી ઈંઢોણી પર રહેલા ઘીના
ગાડવામાં એવી સોડમ ફેલાવા માંડે કે, કોઈએ જન્મારામાં જે પણ માણી ન હોય, તદુપરાંત ઘીનો ગાડવો જ્યાં સુધી આવી
ઈંઢોણી પણ રહે, ત્યાં સુધી એ અક્ષય બની જાય, એમાંથી ગમે તેટલું ઘી કાઢો, તોય એ ઘી ખૂટવાનું નામ ન લે. પાજા વણિકને ચોક્કસ એમ લાગ્યું કે, આ ઘીના ગાડવા નીચેની ઈંઢોણીમાં ચિત્રાવેલી હોવી જ જોઈએ. એથી એનામાં ચિત્રાવેલી મેળવવાનો લોભ જરૂર જાગ્યો, પણ લૂંટારા બનીને ચિત્રાવેલી મેળવવાની એની તૈયારી ન હતી. વસી ભરવાડણ બપોરે પાછી ફરી. ત્યારે પાજા વણિકે જ સામેથી પૂછ્યું : વસી! આ ગાડવો વેચવો છે? રોજ ઘીના વેચાણ અંગે જ પૃચ્છા કરતા વણિકે આજે ગાડવાને વેચવા અંગેનો પ્રશ્ન કર્યો હતો પરંતુ એ ભરવાડણ વળી આનો ભેદ અને ભીતરનો ભાવ ક્યાંથી કલ્પી શકે? એણે કહ્યું તમને ગાડવો ગમી ગયો હોય અને મને થોડા વધુ પૈસા મળતા હોય, તો આ ગાડવો વેચવામાં મને શો વાંધો હોય ? ઘરમાં ગાડવા તો ઘણા પડ્યા છે. પાજા વણિકે કહ્યું : વસી ! ઈંઢોણી સાથેના ઘીના આ ગાડવાના ભાવ બોલી જા. વસીએ જે ભાવે ગાડવો | વેચવાની તૈયારી બતાવી, એમાં એકાદ રૂપિયો ઉમેરીને પાજા વણિકે ઈંઢોણી સહિત એ ઘીનો ગાડવો ખરીદી લીધો. વેપારી આલમમાં લેનાર-દેનાર બંને ખુશી અનુભવી ઊઠે, એવો સોદો ઓછો થતો જોવા મળે. એમાં અપવાદ તરીકે એ દહાડે વેચનાર-લેનાર બંને ખુશખુશાલ બની જાય, એવા એ સોદાએ પાજા વણિકનું ભાગ્યદ્વાર ખોલી નાખ્યું.
ભાગ્યયોગે વસીને ચિત્રાવેલી મળી હતી, એ સૌભાગ્યના યોગે પારાવણિક પાસે પહોંચી ગઈ. એ ચિત્રાવેલીનો ચમત્કાર પાજા વણિકના જીવનને પણ ચમત્કારના ચમકારાથી
| જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૧
