________________
ચમત્કાર પર ચમત્કાર રૂપ હતી. આ બધા ચમત્કારને પણ ઓળંગી જાય એવો બીજો ચમત્કાર તો દીક્ષાની મંગલવિધિ વખતે સરજાવાનો હતો, જેની કોઈને જ કલ્પના પણ ન હતી. - વરરાજાનો નાનો ભાઈ એ લગ્નમંડપમાં જ હાજર હતો, જયાં મોટા ભાઈ સંયમસુંદરીને વરવા સજ્જ થયા હતા અને ગુરુદેવ સમક્ષ દીક્ષા-વિધિ કરી રહ્યા હતા. જિનવાણીના શ્રવણે મોટા ભાઈની જેમ નાના ભાઈનેય વિચાર કરતો કરી મૂક્યો હતો, એના હૈયાની ધરતીમાં પણ સંયમની ભાવનાનું બીજ ધરબાયેલું તો હતું જ. પ્રેરક ધર્મધારાની વર્ષા થતાં જ એ પણ એવા વિચારે ચડ્યો કે, મોટા ભાઈ માટે તો જે અશક્ય પ્રાયઃ હતું. એના માટે પણ એમણે જો મહેનત કરી, તો સફળતા મળી જવા પામી અને આજે સંયમસુંદરીને વરવાના એમના મનોરથ પૂર્ણ થઈ રહ્યા છે. હું પણ જો સંયમપંથે પ્રયાણ કરવા સજ્જ બની જાઉં, તો મારે તો કોઈનીય અનુમતિ લેવા જવાની મથામણ જ ક્યાં કરવી પડે એમ છે! ખરેખર વીજ આજે ઝબૂકી રહી છે. એના ઝબકારામાં મારે સંયમનું મોતી પરોવી લેવાની તક ઝડપી લેવી જ જોઈએ.
દીક્ષા-વિધિ એક તરફ આગળ વધી રહી, બીજી તરફ નાના ભાઈની મનોરથમાળા પર ચારિત્રનો અજપાજપ જાપ એવો તીવ્ર બન્યો છે, જેની કોઈને કલ્પના પણ ન આવી શકે ! એ તીવ્રતા એટલી હદે વૃદ્ધિગત બની કે, મોટા ભાઈના હાથમાં ધર્મધ્વજ અર્પિત થાય, એ પૂર્વે જ પોતે ધર્મધ્વજનો ધારક બની શકે, એવો કોઈ ઉપાય એ વિચારી રહ્યો. તીવ્ર મંથન બાદ ઉપાય તરીકે એણે એવું સાહસ ખેડવાનો નક્કર નિર્ણય લઈ લીધો કે, વડીલબંધુને અર્પિત થનાર ધર્મધ્વજને પોતે જ અધવચ્ચેથી ઝીલી લઈને આ ઘડી પળને સાધી લેવી !
છે| જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૧
