________________
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૧
૧૦૦
દીધી. શ્રી હરિભદ્રાચાર્યના ગ્રંથો પર વિવરણ લખવાની જ્ઞાન સાધનામાં આકંઠ ડૂબી ગયેલા એઓશ્રીનો દેહ પરનો નિર્મમત્વભાવ તો અજબગજબનો હતો. દેહ ટકાવી રાખવા માટે આહારનો ટેકો જરૂરી ગણાય એવો હોવા છતાં તેઓશ્રીનો આજીવન સંકલ્પ હતો કે, ચોખા-ભાતના ઓસામણ સિવાય બીજા કોઈ પણ આહારનો ઉપયોગ ન જ કરવો ! આવી ભીષ્મટેક જાળવવાપૂર્વક એમની જ્ઞાનસાધના આગળ વધી રહી હતી. કર્મોદયના કારણે શ્વાસ-કાશ વગેરે આઠ આઠ રોગો દેહને ઘેરી વળ્યા હોવા છતાં ભીષ્મ સંકલ્પમાં જરાય બાંધછોડ કર્યા વિના શ્રી મુનિચન્દ્રસૂરિજી મહારાજે જ્ઞાનસાધનાની અખંડિતતા જાળવી જાણી હતી.
પર્યુષણ પર્વની આરાધના સુંદર રીતે પૂર્ણ થઈ. શાશ્વતી ઓળીનું આરાધન પણ પાટણ સંઘે રંગેચંગે પૂર્ણ કર્યું. આસો વદનો આરંભ થતાં જ દૈવીસંકેત મુજબ શારીરિક સ્થિતિ જરીક અસ્વસ્થતા તરફ વળાંક લઈ રહેતી જણાતાં જ શ્રી મુનિચન્દ્રસૂરિજી મહારાજ વધુ સજાગ બની ગયા. ચોમેર જામેલા સમાધિમય વાતાવરણે વધુ જમાવટ સાધી અને આસો વદ આઠમે નવકારનું શ્રવણ અને ઉચ્ચારણ કરતાં કરતાં જયાં આઠમો નવકાર આવ્યો, ત્યાં જ શ્રી મુનિચન્દ્રસૂરિજી મહારાજે છેલ્લો શ્વાસ મૂક્યો.
ગુરુદેવની ગોદ ગુમાવીને શ્રી વાદિદેવસૂરિજી મહારાજે જે ગુમાવ્યું હતું, એની પુનઃ પ્રાપ્તિ જોકે શક્ય જ ન હતી. ગુરુ-વિરહની અકથ્ય વેદના એમણે બેંતાલીસ શ્લોકના વિરહકાવ્યમાં વ્યક્ત કરી. આટલેથી જ ન સંતોષાતાં એમણે ગુરુ-વિરહને વાચા આપવા અપભ્રંશ ભાષામાં પણ ૨૫ શ્લોક પ્રમાણ કાવ્યરચના કરી.
