________________
૩૮૦ ]
[ આગમસાર સુખરૂપ માને તે તેને ચેથા મહાવ્રતના ભંગ જેટલે દોષ લાગે અને ગુરૂચૌમાસીક (૧૨૦ ઉપવાસ) પ્રાયશ્ચિત આવે. તે પ્રમાણે સાદવી પુરૂષના સ્પર્શને સુખદ માને તે તે પ્રાયશ્ચિત આવે.
કેાઈ સાધુ પોતાના સમુદાયમાં કલેશ કરીને, ખમાવ્યા વગર અન્ય સંઘાડામાં જઈને મળી જાય અને તે સંઘાડાના આચાર્યને પછી ખબર પડે કે આ સાધુ તો કલેશ શમાવ્યા વગર આવેલ છે તો તેને પાંચ રાત્રિ-દિવસને ચારિત્રને છેદ આપ જોઈએ અને તેને સમજાવી તેના પિતાના સંઘાડામાં પાછો મોકલવો જોઈએ.
કઈ સાધુ સૂર્યોદય થઈ ગયો છે કે સૂર્યાસ્ત હજી થયે નથી તેમ માની આહારાદિ કરે ને પછી એમ ખબર પડે કે હજી સૂર્યોદય થ નથી કે અસ્ત થઈ ગયે છે તે તેણે તરક્ષણ આહારાદિ તજી દેવા જોઈએ. આમ કરે તે રાત્રિભોજનને દેષ લાગતો નથી, પણ સૂર્યોદય કે સૂર્યાસ્ત પ્રત્યે શંકાશીલ હોય છતાં આહારાદિ કરે તે રાત્રિભોજનને દેષ લાગે છે. રાત્રે ઓડકાર ઘચરકા વિ. ને કારણે મોઢામાં અન્ન વિ. આવી જાય, તે તરત જ ઘૂંકી નાખવું જોઈએ.
જે આહારદિમાં બેઈદ્રિયાદિ જીવ પડી જાય તે જતનાપૂર્વક કાઢીને આહારદિ વાપરવા જોઈએ. અને જે નીકળી શકે તેમ ન હોય તે નિર્દોષ સ્થાનમાં પરઠવી દેવું જોઈએ. આહારાદિ લેતી વખતે કદાચ સચેત પાણીના ટીપાં તેમાં પડી જાય અને જે આહારાદિ ગરમ હોય તે
જરાપણ દોષ તે ખાવામાં લાગતું નથી. કારણકે સચેત ટીપાં ગરમીના લીધે અચેત થઈ જાય છે, પણ જે આહા
