________________
શ્રી ઉપાસકદશાંગ-સાતમું અંગસૂત્ર ] [ ૧૯૭
આ સૂત્રમાં શ્રાવકન—દેશવિરતિના ઉત્કૃષ્ટ આચારનું કથન છે. આમાં શ્રાવકની અદ્ધિ, નગર, ઉદ્યાન, માતાપિતા, રાજા સમોસરણ,ધર્માચાર્ય, ધર્મકથા, ધર્મશ્રવણ, ધિલાભ, અભિગમન, વિશુદ્ધ સમ્યત્વ, ધર્મમાં સ્થિરતાં, મૂળગુણ અને ઉત્તર ગુણના અતિચાર આદિનું કથન, શ્રાવકપણાના કાળની મર્યાદા, શ્રાવકની ૧૧ પડિમા, અભિગ્રહ વગેરે બહુ પ્રકારે લેવા, ઉપસર્ગ સહન કરવા, શીલાચાર, વ્રત, અણુવ્રતાદિ વિરતિ, પ્રત્યાખ્યાન, પોષધવ્રત, મરણત સંખના, શ્રતશ્રવણ, તપ કરવું, સંથારે કર, અંતસમયે આત્માને કર્મથી હળવે કરે, ઉત્તમ દેવલેકમાં ઉત્પન્ન થવું, દેવલોકના ઉત્તમ સુખ ભેગવવા, દેવનું આયુ પુરૂ કરી ફરી સારા મનુષ્યકુળમાં જન્મ લે. જૈનધર્મનું સાંભળવું, બિધિબીજની પ્રાપ્તિ થવી, સમકિતી થઈ સંયમ લે, ઉત્તમ પ્રકારે ચારિત્ર પાળવું, વળી સંલેખના સંથારા આદિના તપ કરી સર્વ દુઃખને ક્ષય કરી સર્વ કર્મોને ખપાવી, આગામીકાળમાં “મેક્ષ ગતિને પામશે” ઈત્યાદિ ભાવ ઉપાસક દશાંગ”માં પ્રરૂપ્યા છે.”
શ્રી ઠાણાંગ સૂત્રમાં આ દશ શ્રાવકોના નામ આ પ્રમાણે છે-આનંદ, કામદેવ, ચુલણિપિતા, સુરાદેવ ચુલશતક, કુંડકેલિક, સકડાલપુત્ર, મહાશતક, નંદિનીપિતા, સાલતિયાપિયા. આ સૂત્રમાં પાંચમાંનું–નામ ચુલણિશતક અને દશમાંનું નામ સાલિહિપિયા આપ્યું છે, બીજા બધા નામ સરખા છે.
