________________
મિટ્ટીક શરીર તેરા,
મિટ્ટીકા કપડા પહેરા.* મિહીકા મહેલ રહા છાઈ, *
ઉસમેં હેત ક્યાં રાજી? આવા ઉચ્ચ, ભાવનાપ્રેરક અસંખ્ય ઊર્મિ ગીત સ્વ. શ્રી આચાર્યદેવે રચેલાં છે. તેઓની ગીત રચના પાછળ પ્રાચીન રાગરાગિણીથી માંડીને આધુનિક તરજો પણ આવી જતી હોય છે. લેકે સરલતાથી ગાઈ શકે એ દષ્ટિ કવિ ચૂક્યા નથી. કારણ કે આવા આત્મતિનું ઉધન કરનારા અને સંસારનું સત્ય સ્વરૂપ દર્શાવનારાં ગીતે જે લેકેની વાણીમાં ન વસી શકે તો હૈયામાં કેવી રીતે વસી શકે?
સમાજના આવા એક સમર્થ કવિવર વિજયલબ્ધિસૂરિ પિતાની કાવ્યલબ્ધિથી અર્વાચીન ગુજરાતી સાહિત્યમાં માનભર્યું સ્થાન પામી અમર બની ગયા છે.
મહાગુજરાતના સુપ્રસિદ્ધ લેખક અને ઐતિહાસિક વાર્તાકાર શ્રી ગુણવંતલાલ આચાર્યને શબ્દોમાં કહીએ તે : “ગુજરાતી સાહિત્યની એમણે કદિયે ન ભૂલાય એવી સેવા કરી છે. ગુજરાતી સાહિત્ય ઉપર એમનું કદિયે ન ભૂલાય એવું ઋણ છે.”
તેઓશ્રીની આ કવિત્વશકિતને વાર તેમના શિષ્ય સમુદાયમાં કીતિચંદ્રસૂરિ આદિમાં પણ સારી રીતે ઉતર્યો છે, એને આપણે સમાજનું એક સૌભાગ્ય જ લેખવું જોઈએ.
* પહેરા–આભુષણ
