________________
प्राकृतस्तोत्रप्रकाश
१९७
एत्यंतरंमि गुरुणो, पत्थुयकज्ज समप्प विहरंता ॥ भवंशिवोहणटुं, समागया गुज्जरं देसं ॥५६॥ इत्यत्थभत्रमणुए, सद्धम्मपरायणे विहेऊणं ॥ जिणसासणग्रयणरवी, मरुहरदेसं समणुपत्ता ॥ ५७ ॥ तित्थुइ मयमग्गजणा, गुरूवएसेहि तत्थ पडिबुद्धा॥ ढुंढयतेरापंथी, हियजिणधम्म समणुपत्ता ॥ ५८ ॥ कप्पडहेडयराणय-पुराइपाईण चेइउद्धारा । संघेण तित्थजत्ता, कया पइठुस्सवा पवरा ॥५९॥ एमाइयकज्जाइं, काराविय सासणुण्णइं परमं ॥ तित्थियकज्जनिमित्तं, संपत्ता रायणयरमिणं ॥ ६० ॥ सरमुणिणि हिंदुवरिसे, अस्सिणमासे य रायणयरम्म ॥ चाउम्मासीसंठिय-गुरूवएसा महुल्लासा ॥ ६१ ॥ जेणं धम्मिटेणं, बाबण्णजिणालओ महारम्मो ॥ निम्मविओ य विसालो, बाहिं सिरिराजनयरस्स ॥६२॥ सो केसरिसीहसुओ, दाणगुणी हथिसीहसेहिवरो॥ तस्स मुओ गुरुभत्तो, जाओ सेट्ठी मगणभाऊ ॥६३॥ त सुयदलपतपत्ती-लच्छीइ धणब्बएण फारवियं ॥ उवहाणतवं कहिय, महाणिसीहे सयं च कयं ।। ६४॥ जेण महासेरीसा-तित्थुद्धारो पमोयफलिएणं ।। . बहुलक्खभगवएणं, फारविषो सेहिणा तेणं ।। ६५ ॥
