________________
१२०
श्री विजयपद्मसूरिविरचितः अच्चंतत्थिरसत्थमोयललियं पज्जत्तसंपुण्णयं । तं वंदे जियसत्तुरायतणयं तारंगतित्थेसरं ॥८॥ धण्णो भव्वकुमारपालणिवई सो जेण भत्तेण य । पासाओ तुह हेमचंदवयणा णिम्माविओ सुन्दरो॥ भत्ती णिव्वुइसाहणेसु परमा दिव्वक्खिया सत्तिई । णच्चेवं तुम पायजुम्मसरणं णिच्चं पवजामि हं ॥९॥ जिल्लज्जेण विडंविओ भववणे मोहेण हं णाह ? मे। विण्णाओ ण तुमं मए जिणवई तस्सेव वित्तासणा ॥ णो अज्जप्पभिई भिई तुव सुहादिट्ठीइ तस्संसओ। अप्पा मे प्पसमो थिरो णियरई जाओ महाणंदिओ ॥१०॥ तुं बुद्धो य महेसरो गुणणिही देवाहिदेवो वि तं । भंते ! सव्वकयत्ययं वि पगओ पुण्णो सरण्णो तुमं ॥ विण्हू केवलणाणभ ववयणा तं संकरो वत्थुओ। दासो हं गुणलेसभावरहिओ संतारणिजो तुमे ॥११॥
॥ आर्यावृत्तम् ॥ जुम्मणिहाणणिहिंदु-पमिए वरिसे य जिट्ठसिवपक्खे ॥ पढमे दियहे धण्णे-पुण्णे सिरिरायणयरंमि ॥ १२ ॥ तारंगेसरथुत्त-गुरुवरसिरिणेमिमूरिसीसेणं ॥ पउमेणायरिएणं-विहियं प्पभणंतु भव्वयणा ! ॥१३॥ रयणमिमं विष्णत्तो-अकरिस्सं हं सुसील सिसुमुणिणा॥ पढणाऽऽयण्णणसीलो-सिरिसंघो लहउ कल्लाणं ॥१४॥