________________
१११
प्राकृतस्तोत्रप्रकाशः
लोयालोयपरूवगं णियगुणारामे रयं सिद्धियं । तं वंदे जियसत्तुरायतणयं तारंगतित्थेसरं ॥३॥ देविंदामरवंतराइमहियं सद्धम्मबीयंबुयं । कारुण्णंबुहिपुज्जपायकमलं तिण्णं भवा तारयं ॥ संसारद्धिणिमजणदियनराणं सिट्टणिज्जामयं । तं वंदे जियसत्तुरायतणयं तारंगतित्थेसरं ॥४॥ मिच्छत्तायलवजकंतवयणं विस्संबुए मूरियं । दिव्वाणंतगुणोहसंमइगयं सोहग्गलच्छीमयं ॥ जोगक्खेमविहाणदक्खमउडं साहावियाणंदयं । तं वंदे जियसत्तुरायतणयं तारंगतित्थेसरं ॥५॥ भावुल्लासणिबंधणं जियरिउं झाणंतरीए खणे । संपत्तामलकेवलं कुवलयप्पोल्लासभाणुप्पहं ॥ तेलुक्कस्सियवंदणिज्जवयणं णिच्चं विसालासयं । तं वंदे जियसत्तुरायतणयं तारंगतित्थेसरं ॥६॥ सम्मेयखणगे प्पहाणणसणेणं मासिएणं मुया। काउस्सग्गवरासणे मुणिसहस्सेणं सिए पक्खए॥ जो चित्तस्स य पंचमीइ परमज्झाणेण सिद्धिं गओ। तं वंदे जियसत्तुरायतणयं तारंगतित्थेसरं ॥७॥ देहो जस्स सुवण्णवण्णसरिसो वाणी विसालासया। माया वण्णविसिट्ठभावविजया धन्ना गणो माणवो ॥
