________________
पाइयपच्चूसो
चउत्थो सग्गो
काऊणं' जो पावकम्मं मणुस्सो, पच्छातावं माणसे णो कुणेइ । लोगे सक्को तं चइत्तुं ण मच्चो, पच्छातावा जायए पावरोहो ॥१॥ काऊणाहं बंकचूलो तयाणिं, पच्छातावं माणसे णो करेइ । पावे वुड्डी जायए से अनप्पा, आदिट्ठो सो छड्डिर्ड झत्ति देसं ॥२॥ णं लघृणं अप्पतायेण आणं, चित्ते सोओ तस्स हूओ ण किंचि । रत्तीए तं दुत्ति दंगं विहाय, उक्को गंतुं सो तयाणिं य जाओ ॥३॥ तेणं सद्धिं तस्स वच्चेइ भज्जा, भत्तारं जा जीअ-संगं मुणेइ । दुक्खे कंतं जा य णाई चएइ, णारी सेट्ठा सा सुहीहिं पवुत्ता ॥४॥ णेहेणं से बंकचूला सुसा वि, तेणं सद्धिं सत्तरं सा गमेइ । ताहिं सद्धिं बंकचूलो पयाइ, कम्मेहिं सो पेरिओ कुच्छिएहिं ॥५॥ वच्चंतो सो आगओ भिल्लपल्लि, तत्थट्ठा रे चोरियं भो ! कुणेति । अप्पं कालं विस्समं तत्थ णेउं, संता सव्वे ताअ बाहिं ठिया ते ॥६॥ तत्थट्ठाणं माणवाणं तयाणिं, आआ सव्वे दंसणे तक्खणं ते । तेसुं सेट्ठो ताण दद्दूण रूवं, चित्तं पत्तो तं य पुच्छेइ इत्थं ॥७॥ को तुं कम्हा आगओ अत्थ कुत्थ, भज्जाओ दो ते य सद्धिं य काओ । पण्हं सोच्चा बंकचूलो य तस्स, ओणेंतो से संसयं वज्जरेइ ॥८॥ रण्णो पुत्तो संपयं हं हुवेमि, मज्झं णामो बंकचूलो य अस्थि । कंताओ वे णो य अण्णा य काओ, एगा पत्ती मज्झ बीया सुसा य ॥९॥ चोज्जे जाओ हं पउत्तो इयाणिं, तायेणं हं झत्ति णिस्सारिओ य । कम्माई जो जारिसाई करेइ, णूणं तेसिं सो फलाइं लहेइ ॥१०॥
(१) छंद-शालिनी (लक्षण-शालिन्युक्तां तौ तगौ गोऽब्धि लोकैः) । (२) काऊण+ अहं । अहं इति अघम् । (३) श्रान्ता । (४) आगताः । (५) त्वया । (६) अपनयन् ।