________________
१०७
पाइयपच्चूसो
णेऊण कट्ठाइ जया समाआ, परे जणा तत्थ तयाणि ते य । चिंताउरं तं य णिहालिऊणं, पुच्छेइ चिंताअ तयाणि बीअं ॥१०४ ।। साहेइ चिंताअ य सो निमित्तं, चवेइ एगो सुणिआण तं य । पहाणं य काउं य गमेज्ज तुब्भे, अहं य सज्जं असणं कुणेमि ॥१०५ ॥
(जुग्गं) वत्तं सणेऊण इमं य तस्स, समे तयाणिं पहाणिउं गया य । णेऊण पच्छा अरणीअ कटुं, सरस्स कट्टेण समं य सो य ॥१०६ ।। संघस्सिऊणं अगणिं जणेइ, कुणेइ सज्जं असणं य पच्छा । पहाणं कुणेऊणं समागया ते, जया तया अच्छरिअं गया ते ॥१०७ ।। भोत्तूण सव्वे असणं तयाणिं, मणम्मि मोअं पउरं गया ते । साहेइ पच्छा पढमं णरं सो, लसेसि मूढो य तुमं य णूणं ॥१०८ ।। काऊण कट्टस्स बहं य खंडं, महेइ जं तं य हआसणं य । इत्थं य अग्गी य जणेइ किं य, कहं समुप्पज्जइ सो कहेइ ॥१०९ ॥ दिद्रुतमेअं य सणाविऊण, चवेइ केसी य तमं वि तहेव । मूढो पएसी ! अण का वि संका, महेइ जीवो य तणूअ खंडा ॥११० ॥ सोऊण केसिस्स य जुत्तिपुव्वं, वयं तयाणिं णिवई कहेइ । णाणी भवं अत्थि थामवं य, चयेइ२३ किं मज्झ करे इयाणि ॥१११ ॥ तं२४ दंसिउं आमलगव्व जीवं, चवेइ केसी सुणिऊण इत्थं । तुझं समीवं य तणाणि जाई, हुवेंति इण्हि इर कंपिआई ॥११२ ।। को कंपिआई य कुणेइ ताई, सुरो णरो वा असुरो य को वि । साहेइ भूवो अवरो ण को वि, करेइ वाऊ तुरिअं इमाइं ॥११३ ॥
(तीहिं विसेसगं) पुच्छेइ केसी पवणं य को वि, णरो समत्थो य णिहालिउं किं । चवेइ भूवो अण को वि अस्थि, जगम्मि दटुं अहुणा समीरं ॥११४ ॥ साहेइ केसी अहयं कहं तं,२५ चएमि जीवं य णिहालिउं य । छम्मत्थमच्चा दसवत्थुजायं, सहा ण णाउं णणु पेच्छिउं य ॥११५ ॥
(२३) शक्नोति । (२५) त्वाम् ।
(२४) तं वाक्योपन्यासे । (२६) समर्थाः ।
