________________
१.
२.
३.
8.
५.
६.
७.
८.
९.
१
२
म्हारे कर्म घणां तिण सूं थांरो चेलो हुओ।
थारा वचन री परतीत नही ।
ए वीरभाणजी री वारता भीखण जी स्वामी लिख राखी त्यांरा हाथ रा अक्षरां री देखा देख उतारी छै ।
वीरभाणजी नै अवनीत अजोग जांण नै टोळा बारे काढ्या ते बाहिर नीसरयां पछै पिण अनेक अवगुण बोल्या । सरधा पिण फिर गई । विराधक होइ नै मूआ दीसै। अनै दोनूं इ जनम बिगारया। बलि जे कोइ अवनीतपणो आदरेला तिण रा ए हवाल हुवेला । तिण अवनीत राखण घणा खोटा, मूंदे मीठो परपूठे कटमी बात करै, तिण अवनीत नै भीखणजी स्वांमी निषेध्यो वनीत अवनीत री चोपी में तिण रा लखण ओळखाया ते दूहा सहित ढाळ री गाथा -
दूहा
३
ए अवनीत री जोड़ मो ऊपर कीधी, उसम्यो कळह उदेरीयो छै। अबासू वरस दोय तांइ अवनीत री जोड़ करणी नहीं छी ।
म्हारो थांनै भय मिटियो नहीं मोने अजोग जांण्यो तिण सूं जोड़ कीधी । थारे मन मांहि खोट थो तरे मो कनां सुं लिखत करायो छै ।
म्हे तो लिखत माहे मतो घालियो ते सरमासरमी थी घालियो छै। अखेराम जी कनां थी लिखत करायो ते लिखत अखेरामजी री सरधा लिखत पालण री । कोई हूं लिखत कीधो ते पाळू नही ।
हूं तो टोळा मांहे रह्यो ते आत्मा अर्थी जोवा नै, पिण दीठो नही । न नै चला करण रा सूंस कराया तके पाळूं नही । इत्यादिक अगल- डगल बोलवा लागो | जद मैं कह्यो - थे अणहुंता आळ दे नै केइ भोळा आगे अवगुण बोल नै संका घालसो । म्हे पिण थां पाछै यां क्षेत्रां में आवण रा भाव छै, इम कही नैं कमड कीधी | जद वीरभाणजी बोल्यां-थे किम साथै आवो थां रा अवर्णवाद बोलण रा भाव कोइ नही । कठै इ बोलूं नहीं । इम प्रतीत उपजाय नै नीकळया । तो ही सिरीयारी जाय नै दीपांबाई आगे अनेक अवगुण बोल्या । सोजत में पिण अनैक ओगुण बोल्या । तठा पछै तो ग्यांनी जाणै ।
एम ।
टोळा मांहे रहिवा री आसा नहीं, क्रोधी अवनीत जाणे तिण सूं छाने लोकां कनै, बोले
थावरियां होसी पुत्र
अनूप ।
पिण अतत कुरूप ॥
गर्भवती नै कहै डाकोतरो, था रे पाड़ोसण नै कहै होसी डीकरी, ते गुर भगत श्रावक श्रावकां कनै, गुर गुण बोले ताम । आप वस हुवो जाणें तिण कनै, अवगुण बोले तिण ठांम ॥
रा
जेम ॥
सत्रहवीं हाजरी : २७५