________________
ओळखाविय, इमहीज
साधवी जांण । कीजो पिछांण ||
श्रावक नै श्रावकां तणी, तिमहीज
१३
११ केइक ग्रहस्थ अजोग छै, श्रावक श्रावका नाम धराय । अवनीत घणां साधां तणा, संके नहीं करता अन्याय ॥ १२ त्यां नै विनो धर्म सूंझे नहीं, प्रबल अविनो ने अभिमान । दगाबाजी करै जिन धर्म में, बलै कूड़ कपट री खांण ।। ते करै साधां री असातना, बलै बोले घणां विपरीत । त्यांरी अवगुणग्राही छै आतमा, ते अति ही घणा अवनीत ॥ एहवा अवनीत में अवगुण घणां कहतां नावै पार । पिण थोड़ा सा परगट करूं, ते सुणजो आंख उघाड़ || अथ अठे भीखणजी स्वामी अवनीत नैं भांत भांत करने ओळखायो बलै आगली ढाळ में पिण अवनीत जन्म कदाग्रही आदि अनेक अवगुण रा धणी नै ओळखायो ते गाथा
3
१
केइ अवनीत श्रावक श्रावका, संके नहीं बांधता कर्म रे । करै धर्म ठिकांणे कदाग्रहो, नहीं ओळख्यो विनै मूलधर्म रे || के' इ अवनीत श्रावक एहवा ॥
२
ते साध साधव्यां री निंद्या करै, अवगुण बोले विपरीत। पण सूंसकराय ग्रहस्थ कनै, त्यां री भोळा मांने परतीत ।। ते सूंसा री संक रो घालियो, ते किणविध काढे निकाळ | जो परतीत राखे एहवा अजोग री, तो बंधे असुभ कर्म जाळ || ऊंधा सूंस दिया अवनीत रा, ते सरध्यां हुवै समगत नास । एहवा दुपचखांण दूरा करै, आलोवण करै गुर पास ॥ उण कही ते सगळी कहै गुर कनै, गोपवी नहीं राखे लिगार । नहीं कह्यां तो सल मांहे रहे, ते मतिवंत करै विचार || बात अवनीत री मानिया, उण रे कुणकुण अवगुण थाय । उतर जाए साधां री आसता, सुध वंदना पिण कीधी न जाय ।। दान पिण देणी नावै भाव सूं, असणादिक च्यारूं इ आहार । संका सहित वहरावियां, किम हुवै परत संसार ॥ उलास न आवे साधु देखिया, अनेक गुणां री पड़ै हांण । दग्ध बीज ‘दाधा’-रीगो' हुवै, तिण री संगत रा ए फळ जाण ॥ जो सूंस भांगण डरतो थको, जो उ नहीं काढ़े तिण रो निकाळ | तो उ भ्रमण करै इण संसार में, ज्यू अरठ तणी घड़माळ ॥ १. लय-ममकरो काया माया । २. अर्ध ज्वलित।
१० अवनीत साधु
१४
३
४
५
६
७
८
९
सोलहवीं हाजरी : २६९
