________________
૧૨૦ સુપાત્રદાનના અભુત પ્રેમી જામનગરના મંગળાબેન (મહાવીર બાંધણીવાલા)
આ શ્રાવિકાની ઉદાર ભક્તિ અહોભાવ જગાડી દે. કોઈ પણ સમુદાયના સાધુ-સાધ્વી જામનગર પધારે ત્યારે પોતાના ઘરે અચૂક પગલા કરાવે. ગ્લાન-વૃદ્ધ સ્થિરવાસ રહેલા શ્રમણ-શ્રમણીઓની દિલથી ભક્તિ કરે...ચોખ્ખા દૂધ-દહીંથી સુપાત્ર ભક્તિ કરી મનોરથ
સેવે ! આગામી જન્મે મનેય આ પાત્રા મળે !.. (૧૨૧ઃ કચ્છ દેશલપુરના લક્ષ્મીબેન ખેતશી વિસરીયા)
સત્સંગનો પ્રભાવ કહો કે ધર્મના રંગે રંગાયા પછી આરાધનાની સાથે સાથે ઉછળતી ભક્તિ ઉરમાં વસી..
સાધુ-સાધ્વીજીના પાત્રા દેખી હૈયું હરખાય.આ વ્હોરાવું.આ આપે આ વસ્તુ શ્રમણ-શ્રમણીઓના સંયમ યોગને પુષ્ટ કરશે...બાઈ ના હુલામણા નામને સાર્થક કરી પોતાના પુત્રો હરખચંદભાઈ ખુશાલભાઈ તેમજ પુત્ર વધુઓને એ વારસો આપી વેદનાની વચ્ચે વંદના કરતા સમાધિ-મરણને પામ્યા. ભાયખલા/વડાલા ખાતે એમના પરિવારની સવાર પ્રસરેલ છે...નાનામાં નાના કર્મચારી-પૂજારી, સાધુ-સાધ્વીજી સાથે રહેલ સેવકની જરૂરીયાત, ખ્યાલ કરી એની ભક્તિ કરી રહ્યા છે.
૧૨૨: ચંદ્રપ્રભાબેન વલ્લભજી. કચ્છ-શેરડીવાલા)
(હાલે સાંગલી)
સવારથી સાંજ સુધી દેહ ભલે ઘરમાં હોય પણ ચિત્ત દેરાસર-ઉપાશ્રયમાં રમતું હોય ! ચાતુમાસ પહેલા છેલ્લા ૫/૬ વર્ષથી મહારાષ્ટ્રકચ્છ, ક્યારેક અમદાવાદ-પાલિતાણાના ઉપાશ્રયે-ઉપાશ્રયે બે-બે મોટર ભરી જુદા જુદા ઉપકરણો લઈ વ્હોરાવવા નીકળી પડે... પોતાના બેન-બનેવી કચ્છ નરેડીના શ્રી ખેરાજભાઈ ખીમજી ને સાથે લઈ જુદા જુદા
નાના નાના
(બાહરના વસુંધરા-ભાગ ત્રીજો . ૧૨૭ મેં
