________________
૧૧૭ઃ ૨૫ વર્ષની યુવાવસ્થામાં, વર્ષમાં માત્ર 2 કલાકની જ જયણા સાથે માવજીવ બહાચર્ય વ્રત સ્વીકારતા
આકોલાના રતિલાલભાઈ
પપપપપપ
આજથી ૩૦ વર્ષ પહેલાંની વાત છે. મહારાષ્ટ્રમાં આકોલા શહેરમાં સાગર સમુદાયના એક મહાન તપસ્વી મુનિરાજ શ્રીનવરત્નસાગરજી મ.સા. (હાલ આચાર્ય ઉપાશ્રયમાં બિરાજમાન હતા. તેઓશ્રીની પાસે ૨૫ વર્ષની વયના રતિલાલભાઈ નામે એક યુવાન શ્રાવક આવ્યા. વંદનવિધિ કરીને તેમણે આચાર્ય ભગવંતશ્રીને અભિગ્રહ પચ્ચકખાણ આપવાની વિનંતિ કરી. પૂજ્યશ્રીએ પૂછ્યું: “ભાગ્યશાળી ! શેનો અભિગ્રહ લેવો છે?' જવાબ મળ્યો : કે બ્રહ્મચર્યનો . કેટલા દિવસનો ?.... “મહિનામાં ૨૮ દિવસ સુધી, કાયમ
માટે !' રતિલાલભાઈની ભરયુવાવસ્થા અને વિશિષ્ટ રૂપ વિગેરે જઈને પૂજ્યશ્રીએ પૂછ્યું - “બરાબર સમજી વિચારીને નિર્ણય કર્યો છે ને? - શ્રાવકે કહ્યું: “જી હા. આમ તો મારે લગ્ન કરવાની ઈચ્છા જ ન હતી. પરંતુ ન છૂટકે કર્મસંયોગે લગ્ન કરવા પડ્યા છે. છતાં પુણ્યયોગે પાત્ર મારી ભાવનાને અનુકૂળ મળ્યું છે. તેથી વ્રતપાલનમાં જરાય વાંધો નહિ આવે.
પૂજ્યશ્રીએ સાનંદ પચ્ચકખાણ સાથે આશીર્વાદ આપ્યા. પરંતુ આ શું ?. થોડા દિવસો બાદ ફરી એ શ્રાવક મ.સા. પાસે આવ્યા અને અભિગ્રહ પચ્ચકખાણ આપવાની વિનંતિ કરી. પૂજ્યશ્રીએ પૂછ્યું : 'હવે શેનો અભિગ્રહ લેવો છે ?'...જવાબ મળ્યો - બ્રહ્મચર્યનો છે. “એ અભિગ્રહ તો તમે હજી થોડા દિવસ પહેલાં જ લઈ ગયા છો ને? - “જી હા, પરંતુ પાછળથી વિચાર આવ્યો કે મહિનામાં બે દિવસ એટલે ૪૮ કલાક સુધી મારે અવિરતિનું ભયંકર પાપ શા માટે વહોરવું? એટલે હવે
એ છુ રાખેલા બે દિવસમાં પણ માત્ર પાંચ-પાંચ મિનિટની જયણા રાખીને { બાકીના સમય માટે પણ બ્રહ્મચર્યના પચ્ચકખાણ માવજીવ માટે આપી દ્યો છે જેથી વર્ષમાં કુલ ૨ કલાક સિવાયનો બાકીનો સમય તો મારો વિરતિમય બને !'.
આવો અદ્ભુત પ્રત્યુત્તર સાંભળીને મુનિરાજ પણ આશ્ચર્ય ચક્તિ થઈ ગયા. સુશ્રાવક શ્રી રતિલાલભાઈની પાપભીરુતા અને વિરતિપ્રેમ પ્રત્યે ઓવારી ગયા. અને ખૂબ ખૂબ આશીર્વાદ સાથે તેમને પચ્ચકખાણ આપ્યા.
.
.
n nounnnnnn
બહુરના વસુંધરા-ભાગ ત્રીજે 1 ૧૨૫ IN