________________
૪૧ : ધન્ય છે એ મહાકરૂણાને !
મહારાષ્ટ્રમાં એક આચાર્ય ભગવંતને વેગથી ધસી આવતી ટેક્સીએ અડફેટમાં લીધા. જોરદાર ધક્કો લાગવાથી પૂજ્યશ્રી સોળ ફૂટ દૂર ફેંકાઈને પછડાયા. પગમાં ફેક્ચર થઈ ગયું. મારની અસહ્ય વેદનામાં પણ તેઓશ્રીએ સ્વશિષ્યોને કહ્યું, “પેલા ડ્રાઈવરને કશું જ કરતા નહિ. એ બિચારો તદ્ન નિર્દોષ છે. મારું સહુને મિચ્છામિ દુક્કડમ્.’ ધન્ય છે; એ મહાકરૂણાને !
૪૨ : અનુમોદનીય સરળતા અને પાપભીરૂતા
એક મહાત્માએ આધુનિક જૈન નાટકની જોરદાર તરફેણ કરી હતી. પરંતુ તેમના કાળધર્મના નજીકના જ દિવસોમાં તેમણે પોતાની એ ભૂલનો નિકટવર્તી મુનિઓ પાસે હાર્દિક એકરાર કર્યો હતો. ધન્ય છે. તેમની સરળતાને ! પાપભીરુતાને !
૪૩ : અવિધિનો ખટકો અને સંયમની કટ્ટરતા
તાજેતરમાં કાળધર્મ પામેલા એક મહાત્મા આરોગ્યનાં કારણે, નિશ્ચિત થયેલા સ્થળે ચાતુમસ કરવા જઈ ન શક્યા., ડોળીમાં બેસીને જઈ શકાતું હતું પણ તેમને તે મંજૂર ન હતું.
પણ અન્ય સ્થળે ચાતુર્માસ કરવાની અવિધિ તેમના હૈયાને સાલતી હતી. તેથી જ જાણે કે ચોમાસી પ્રતિક્રમણ પૂર્વે તે સ્થળને ય તે કૃપાલુએ છોડી દીધું ! ધન્ય છે; તેમની સંયમ-કટ્ટરતાને !
૪૪ : ઓપરેશન પ્રસંગે પણ આધાકર્મી અનુપાનનો ત્યાગ !!!
ઓપરેશન પૂરું થયા બાદ ભાનમાં આવેલા આચાર્ય ભગવંત પાસે વિનીત શિષ્યે ગરમ પ્રવાહી લાવી મૂક્યું. અપ્રમત્ત આચાર્યશ્રીએ મૌન રહીને સંકેતથી પૂછ્યું કે, આ પ્રવાહી ક્યાંથી લાવ્યો ? મારા માટે કોઈ ભક્તને ત્યાં ખાસ બનાવરાવ્યું છે ?? શિષ્યે હા કહી કે તરત જ આચાર્ય ભગવંતે તે
બહુરત્ના વસુંધરા–ભાગ ત્રીજો – ૫૯
