________________
વ્યક્ત કરતાં જણાવ્યું કે વીશ-વીશ તીર્થકરો અહીંની પાવન ભૂમિમાં અંતે માસક્ષમણ કરીને મોક્ષમાં પધાર્યા છે તેથી ઓછામાં ઓછા ૨૦ માસક્ષમણ થાય તો સારું.” પૂજ્યશ્રીની ભાવનાને સાકાર કરવા માટે વીસેક સાધુ-સાધ્વીજી તથા ચારેક શ્રાવક-શ્રાવિકાઓ તૈયાર થઈ ગયા. બાકીના સાધુ-સાધ્વીજીઓમાંથી એક નવદીક્ષિત બાલ સાધ્વીજી તથા એક બિમાર સાધ્વીજીને બાદ કરતાં બીજા તમામ સાધુ સાધ્વીજીઓએ ઓછામાં ઓછી અઠ્ઠાઈ અને તેથી વિશેષ તપશ્ચર્યા કરી. કેટલાક માસક્ષમણના તપસ્વી મુનિવરો બીજા દ્વારા સેવા કરાવવાને બદલે સ્વયે બીજા તપસ્વી મુનિવરોની પગચંપી વિગેરે સેવા કરવા પડાપડી કરવા લાગ્યા ત્યારનું દ્રશ્ય ખરેખર અદ્ભુત હતું.
શ્રાવણ સુદ પંચમીના દિવસે પૂ. ગચ્છાધિપતિશ્રીના એક પ્રશિષ્ય કે જેમના આચારાંગ સૂત્રના યોગ ચાલુ હતા તથા તાવ પણ ચાલુ હતો. તેઓ પૂજ્યશ્રી પાસે જ્ઞાનપંચમી નિમિત્તે ૧ ઉપવાસનું પચ્ચખાણ લેવા ઉપસ્થિત થયા. ૨૨ વર્ષની વયના એ મુનિ દેખાવમાં ૧૬ વર્ષની ઉંમરના લાગતા હતા. | વિનય વૈયાવચ્ચ - સ્વાધ્યાય રૂચિ આદિ ગુણસંપત્તિના કારણે એ મુનિશ્રી ગચ્છાધિપતિશ્રીના હૃદયમાં વસી ગયા હતા. તેથી પૂજ્યશ્રીએ સહજતાથી પૂછ્યું કે - “મુનિવર ! તમે પણ માસક્ષમણ કરશો ને સી. મુનિશ્રીને સ્વપ્ન પણ માસક્ષમણની કલ્પના ન હતી. છેલ્લે પર્યુષણમાં આઠ ઉપવાસ કરીશ એવી ભાવના જરૂર હતી. પરંતુ હાલ તો ફક્ત જ્ઞાનપંચમીનો ઉપવાસ કરવાની જ તૈયારી હતી. અને તાવના કારણે આચારાંગ સૂત્રના ચાલુ યોગમાંથી નીકળીને બીજે દિવસે પારણું કરવાની વિચારણા હતી !
છતાં ગચ્છાધિપતિશ્રીની ભાવનાને વધાવી લેતાં મુનિશ્રી રોજ એકેક | ઉપવાસનું પચ્ચકખાણ લેતાં લેતાં આગળ વધવા માંડ્યા. પરંતુ સાતમા ઉપવાસે કર્મરાજાએ તેમને આગળ વધતાં અટકાવવા માટે પોતાની તમામ તાકાત વાપરી. મુનિશ્રીના તનમાં અને મનમાં કર્મરાજાએ એવી અકળામણ ઉત્પન્ન કરી દીધી કે જે અસહ્ય બનતાં મુનિશ્રી ગચ્છાધિપતિશ્રીને કહેવા લાગ્યા કે “સાહેબજી ! હવે આગળ વધાય તેમ નથી. આવતી કાલે તો પારણું ! જરૂર કરીશ” ! સમયજ્ઞ ગચ્છાધિપતિશ્રીએ તેમને કહ્યું કે- ભલે જેવી તમારી ઈચ્છા. મારો જરાપણ આગ્રહ નથી. આવતી કાલે તમને શાતા રહે તેમ ખુશીથી કરજો.’
પરંતુ બીજે દિવસે સવારે પુનઃ સ્કૂર્તિનો અનુભવ થતાં મુનિશ્રીએ સ્વયે આઠમા ઉપવાસનું પચ્ચખાણ લીધું અને એ દિવસ સમતાપૂર્વક પસાર કર્યો.
(બહુરત્ના વસુંધરા-ભાગ ત્રીજો ૩૯