________________
કથાકાર બાપુશ્રી સ્વયં અહીં પધાર્યા હતા, ત્યારે પણ પૂ. જંબૂવિજયજી મહારાજ એમના સ્વાગત માટે નીચે સુધી ગયા ન હતા.
પ. પૂ. જંબૂવિજય મહારાજ અમારી ગુસપુસ સાંભળી ગયા. બોલ્યા, “શરદભાઈ, દેશભરમાં હું વિહાર કરી ચૂક્યો છું. તમામ રાજ્યોના મુખ્યમંત્રીઓથી માંડીને ધનકુબેરો મારી મુલાકાતે આવતા રહ્યા છે. ક્યારેય એમને આવકારવા માટે હું મારી ગાદી ઉપરથી ઊભો થતો નથી. આજે જિંદગીમાં પ્રથમ વાર મેં કોઈને આટલું સન્માન આપ્યું છે. જાણો છો શા માટે ?” | ‘હા, જાણું છું ને સમજુ પણ છું.’ મેં માથું ઝુકાવીને જવાબ આપ્યો, ‘આ મારું સન્માન નથી, પણ સ્વાતંત્ર્યવીર સાવરકરજીનું સન્માન છે. આપશ્રીએ મેં લખેલી જીવનકથા ‘સિંહપુરુષ’ વાંચી, એ આપને ગમી, માટે એના કર્તા તરીકે મને આપના તરફથી આ આદર-માન મળી રહ્યાં છે.” - પ. પૂ. શ્રી જંબૂવિજયજી મહારાજ હસ્યા. જ્યારે હસતા ત્યારે તેઓ બાળક જેવા નિર્દોષ લાગતા હતા. એકવડિયો બાંધો, કૃશ દેહ, તીરની જેમ કમાનાકારી ઝુકી ગયેલી કરોડરજ્જુ અને આંખોમાંથી ઝલકતી અખૂટ પ્રસન્નતા. - તેઓ સ્વયં ગાદી ઉપર બિરાજ્યા. મને એમની સામે, સાવ નજીક, એક જ ઊંચાઈએ બીજી ગાદી ઉપર બેસાડયો. પછી અમારો સત્સંગ શરૂ થયો.
૩૭.
