________________
તો તપશ્ચર્યા પણ તેમની અજોડ હતી. સમ્પાદનનાં, જ્ઞાનનાં કાર્યોમાં દિવસભર એવા તો ડૂબ્યા રહેતા કે ઘણા ઘણા દિવસો આહાર-પાણી વિના જ ચોવિહાર ઉપવાસ કરીને વીતી જતા ! ને તોય તેમને ખ્યાલ ન આવતો કે આજે આહારાદિ નથી કર્યા ! એક જ લગની : પોથી ઉકેલો, પાઠ શોધો, અને નવાનવા પદાર્થો મેળવો.
આવી પ્રતિભા જવલ્લે જોવા મળે, એમ કહી શકાય. ખરેખર તો એમ કહેવું વધુ વાજબી લાગે છે કે અમારા જેવા ૫ કે ૧૦ સંશોધકો ભેગા થાય તો પણ એક જમ્બવિજયજીની તોલે ન આવે ! બીજી રીતે એમ પણ કહી શકાય કે જગદ્ગુરુ શંકરાચાર્યની ગાદી પર આરૂઢ થનાર માણસ પાસે જેવી સજ્જતા હોય છે, તેવી વિદ્યાકીય સજ્જતા તેમનામાં જોવા મળી છે.
આવી પ્રતિભા અચાનક આકસ્મિક રીતે આથમી ગઈ, તે જૈન સંઘને કે જૈન મુનિસંઘને માટે જ નહિ, પણ સમગ્ર ભારતવર્ષને, ભારતના વિદ્યાજગતને માટે મોટી ખોટ ગણાય તેમ છે. સંશોધનનું ક્ષેત્ર લગભગ શૂન્ય બન્યું છે - તેમની વિદાયથી. વિદેશોના વિદ્વાનોને તથા વિદ્યાર્થીઓને ઇન્ડોલોજી તેમજ જૈનોલોજીનું યથાર્થ જ્ઞાન આપી શકે તેવી આ એકમાત્ર વ્યક્તિ હતી; તેમના જતાં તે દિશા હવે બંધ થશે તેવી દહેશત જાગે છે.
| બે મહાપુરુષોનું મિલન પૂજ્ય મુનિરાજશ્રી જંબૂવિજયજી મહારાજ વાપી સુધીના જિનલાયોની ચૈત્યપરિપાટી કરી પાછા ફર્યા....ત્યારે વડોદરા પાસે આંકલાવ ગામમાં પધાર્યા. પૂજ્યશ્રીના પ્રથમશિષ્ય પૂ.મુનિશ્રી દેવભદ્રવિજય મહારાજ આ ગામના હતા. પૂજ્યશ્રીની પધરામણીના સમાચાર મળતા પૂ.પં.શ્રી ચંદ્રશેખરવિજયજી મહારાજ આણંદથી પૂજ્યશ્રીને વંદનાર્થે આંકલાવ પધાર્યા. નાના ગામમાં બે મોટા ગુરુભગવંતોની બે દિવસની સ્થિરતા થઇ. કલાકો સુધી બંને વચ્ચે ગોષ્ઠી થઇ. એક દિવસ પ્રવચનમાં પૂજ્ય પંન્યાસજી ભગવંતે કહ્યું : તમારા ગામમાં કેવી મહાન હસ્તી પધારી છે એની તમને ખબર નથી. - આજે પણ આંકલાવવાસીઓ આ ઘટનાને ભૂલ્યા નથી.