________________
१०२ श्रीमुनिसुन्दरसूरिविरचितः।
न्मदान् गुरुंश्च स्वकुलाभिमानिनः । खपक्षसिधै विविधागमांश्च ये
शिवार्थिनस्तेऽपि न कस्य नर्मणे ॥१७॥ भवाननाथोऽपि करोति निर्भयान्
प्रभूत्रिलोक्याश्च जिन खभाक्तिकान् । परे सुनाथा अपि मोहतो जग
ज्जयोन्मदा नित्यभयान सुदुर्गतान् ॥१८॥ भजन्ति यत्साम्यसमाधिजं सुखं
प्रशान्तदोषास्तव सेवका अपि । निजानिजानुग्रहविग्रहग्रहैः
सुदुःस्थिता नैतदपि प्रभो परे ॥ १९ ॥ कृपाङ्गभाजः सृजतां न दुःखिता
न्न कर्मसापेक्षतया महेशता। न सक्रियलेन विमुक्तिरप्यतो
मुधाऽभिमानानिपतन्त्यधः परे ॥२०॥ न यस्य तस्यापि सृजन जनुर्पती
