________________
મ ય
પરિવર્તીત
કાળપુરુષનો જાદુ વિશ્વની તમામ વ્યક્તિ અને વસ્તુ પર સમાનપણે અસર કરી રહ્યો છે. પ્રત્યેક પદાર્થને અવસ્થાઓની આંટીઘૂંટીઓમાંથી પસાર થવું પડે છે. પર્યાયની પીંછી હર કોઈ પર પળે પળે ફર્યા કરે છે ને કેલીડોસ્કોપ સહેજ ફરે અને ડિઝાઈન બદલાય તેમ નવી નવી અવસ્થાઓ ચીતરાતી જાય છે. કોઈ અવસ્થા અવસ્થિત રહેતી નથી. કાળપુરુષનો જાદુ અટકતો નથી. નૂતન હતું તે જીર્ણ બની જાય છે. લઘુ હતો તે જ્યક બને છે. સૂક્ષ્મ હતું તે પૂલ બને છે. મોહક હતું તે પ્લાન બને છે. તંદુરસ્ત હતો તે ગ્લાન બને છે. પણ આ બધી જાદુની જાળમાં મુગ્ધ બનીને જીવો ફસાયા કરે છે.
નવજાત શિશુ ધીમે ધીમે માનો ખોળો છોડી જાતે દૂધ પીતું થાય છે. ઘોડિયાનો ઘૂઘરો છોડી તે રમકડાં પકડે છે. ધીમે ધીમે શૈશવની સુકુમારતા પ્રસરીને વીખરાવા લાગે છે. સ્લેટ, પેન કે બોલ, બેટ તેની કિશોરાવસ્થાનો પરિચય આપે છે. બાલસહજ ચપળતા પછી અદશ્ય થતી જાય છે અને યૌવનનો તરવરાટ રોમ રોમમાં ફૂટી નીકળે છે. આંખોમાં તોફાન અને દિલમાં અરમાનો જન્મ લે છે. તે ઊગેલા અરમાનો પૂર્ણતાને વરે તે પહેલા તો થાક અને સુસ્તી સાથે દેહમાં પ્રૌઢતા પ્રવેશ કરી લે છે.
કુટુંબની કારમી ચિંતાઓ ધોળા વાળમાં ડોકિયું કરવા લાગે છે. નિવૃત્તિની વય પર પહોંચતા જેમ ઓફિસના કારભારીઓ એક પછી એક નિવૃત્ત થતા જાય તેમ મુખમાંથી દાંત ખરતા જાય છે. કાળપુરુષ એક પીંછી ફેરવીને મુખ પર કરચલીઓ ચીતરે છે. કમર હવે નમવાનું શીખે છે અને આખરે પ્રસૂતિગૃહથી પ્રારંભ પામેલી જીવનયાત્રા સ્મશાનગૃહમાં સમાપ્તિ પામે છે, પંચભૂતનો પિંડ રાખની ઢગલીમાં પરિણામ પામે છે. શૈશવ,
હૃદયકંર છે ૬૪
