________________
કરે છે. કો'ક તે પળોમાં મીઠું ભાતું રાંધી લે છે. કોક તે પળોમાં ભવ્ય ઈમારત ચણી લે છે. કોક તે પળોમાં જંગ રૂડો ખેલી લે છે.
પણ....કાળ કોઈની રાહ જોવા બેસતો નથી. તે કોઈના ખીલે બંધાતો નથી. તો કોઈની તિજોરીમાં પુરાતો નથી. તે કોઈનું આતિથ્ય માણવા રોકાતો નથી.
તે ચાલે છે, અને ચાલ્યા જ કરે છે, કારણ ચાલવું તે જ તેનો સ્વભાવ છે, તે અટક્યા વિના દોડ્યા કરે છે.....એટલે કો'ક મહાવીર ઊઠે છે અને સૂતેલાઓને ઊઠાડે છે. “સમર્થ મા પમાયણ'ની ઘોષણાથી ક્ષણોની ક્ષણભંગુરતાનો નાદ પોકારે છે......પોકરી પોકારીને કહે છેકાળ એ તો વહેતી સરિતા છે, વહી જાય તે પહેલા નાહીને નિર્મળ થઈ જાઓ. અવસરનાં કદી પુનરાગમન નથી હોતા. આવ્યો ત્યારે જ તેને ઉમળકાથી વધાવી લ્યો. તકને કોઈ ઠેસ વાગતી નથી, કે તે પડી જાય અને તમે તેને બાંધી લો.” યુધિષ્ઠિર આ સંદેશને ભૂલી ગયા અને, તે મહાદાનેશ્વરીએ યાચકને આવતીકાલનો વાયદો આપ્યો, ત્યારે ભીમદેવે વિજયડંકો વગાડ્યો.
જાગો, જાગો પ્રજાજનો, વિજયોત્સવ ઉજવો.....જયેષ્ઠ બંધુ યુધિષ્ઠિરે કાળ પર વિજય પ્રાપ્ત કર્યો છે.”
ભીમના ડંકાથી યુધિષ્ઠિર શરમિંદા નહિ, પણ સજાગ બન્યા.....અવસરને વહી જવા ન દીધો.....દાનનું સુકૃત તે જ પળે સાધી
લીધું.
સમય અમૂલ્ય છે, કારણ સમય વહી જાય છે. સમય મહામૂલો છે, કારણ કે અનિત્ય છે. એક એક પળમાંથી સાધનાનું મહાઅમૃત ઘૂંટવાનું
હૃદયકંપ છે પ૯
