________________
લઈ જશે? વિરાટ વિશ્વના ક્યા ખૂણામાં હું ખોવાઈ જઈશ? કઈ માતાના પેટે મારી પ્રસૂતિ થશે ? કયા અને કેવા સ્વજનો મળશે ? કેવું મારું શરીર હશે? કેવું મારું કુળ હશે ? કેવું મારું રૂપ હશે ? સ્થાન નક્કી થવામાં મારી પસંદગીને કોઈ જ અવકાશ નહિ? એ અજાણ્યા વિશ્વમાં, અજાણી વ્યક્તિઓ વચ્ચે, અજાણ્યા સહવાસમાં મને ગોઠશે ખરું? આ નવા વિચારે નવો આંચકો આપ્યો.
આ આંચકા સાથે આંખો સિંચાઈ. નાડી ધબકતી બંધ થઈ. છાતીનું હલનચલન અટકી ગયું. સહુની આંખો ફાટી ગઈ. રોકકળ અને આક્રંદ શરૂ થયા. કારમા વિલાપોએ હોસ્પિટલની રીઢી દિવાલોનેય જરાક ધ્રુજાવી દીધી. પણ, હવે જે કાંઈ બની રહ્યું હતું તે નાયકની ગેરહાજરીમાં તેનાં મડદાને આંસુઓનો પ્રક્ષાલ થયો...
આ તો માત્ર એક મુવી હતી. કલ્પનાના આ સ્ક્રીન પર આજે આપણે આ ફિલ્મ જોઈ. આજે આ એક કાલ્પનિક ચિત્રપટ છે, પણ આવતીકાલની એ એક નક્કર વાસ્તવિકતા છે. જીવનની એ સૌથી બિહામણી પળ છે, તેને સૌથી સોહામણી બનાવવાનો આ જ ઉપાય છે. રોજ મૃત્યુક્ષણની કલ્પના કરો. એ કલ્પના દિલની દિવાલોને ધ્રુજાવી નાંખશે. આસ્તિકતાના અમૃતઝરાઓ હૈયાની ધરતીમાં ફૂટી નીકળશે. વ્યર્થ પાછળ ચાલતી દોડધામોને
આખરે શું ?” નાં એક વિરાટ પ્રશ્નની કારમી ઠોકર લાગશે. મૃતપ્રાયઃ માણસ હૈયામાંથી બેઠો થશે. જીવન ધ્યેયના શિલાલેખો કોતરાશે. ઉમદા આદર્શો અને પવિત્ર ભાવનાઓથી જીવનનો માર્ગ અલંકૃત બનશે. ઉપેક્ષિત મૃત્યુ હવે આદરણીય બનશે.
રોજનો આ કાર્યક્રમ બનાવીએ. શાંતિની પળોમાં કલ્પનાના થિયેટરમાં પહોંચી જઈએ. દશ મિનિટની આ મુવી નિત્ય નિહાળીએ. ચમત્કાર તેનો એ થશે કે મરેલાં જીવનમાં ચેતના પૂરાશે. અને પછી, મૃત્યુ પણ જીવંત હશે.
હૃદયકંપ છે ૧૫૯
