________________
લોથ વાળવો તે ગુનો છે.
આજે વિશ્વનો માનવસમૂહ બે ભાગમાં વિભક્ત છે. એક વર્ગને પીવાના પાણીના સાંસા છે જ્યારે બીજાને નહાવા માટે વોટરપાર્કસ મળે છે. એક વર્ગને પેટ ભરવા પૂરતું ભોજન મળતું નથી જ્યારે બીજાને એઠું મૂકવા માટે રૂપિયા ચારસોની ડિશ પરવડે છે. એકને માટે અંધારી ઝૂંપડીમાં ફાનસનું અજવાળું કરવા બળતણ પણ દોહ્યલું છે જ્યારે બીજને રાત્રે પણ દિવસ ઊભો કરી દેતી ઊર્જ મળી રહે છે. ગામડાંઓમાં પીવાના દૂધના ફાંફા છે જ્યારે શહેરોમાં રોજનું હજારો લિટર દૂધ દરિયાભેગું થાય છે. એકને ઉદ્યોગો ચલાવવા ઊર્જા મળે છે જ્યારે બીજાને રાંધણ માટે ઇંધણ નથી મળતું. કવિ કરસનદાસ માણેકે આ વ્યથા કાવ્યમાં ઝીલી છે.
ઘરહીણાં ઘૂમે ઠુકરાતાં ઘેર ઘેર ને શ્રીમંતોના મહેલ જનસૂના રહી જાય છે મને એજ સમજાતું નથી કે આ આમ કેમ થાય છે ? કામધેનુને સૂકું તણખલું ય મળતું નથી ને લીલાછમ ખેતરો આખલા ચરી જાય છે.
મને એજ સમજાતું નથી કે - આ આમ કેમ થાય છે?
અહીં એક સ્પષ્ટતા જરૂરી છે કે સામ્યવાદના સમર્થનનો આ પ્રયાસ નથી. કર્મવાદને સ્વીકારનારો સામ્યવાદને શી રીતે સ્વીકારે ? કર્મકૃત અસમાનતાને પડકારવી વ્યર્થ છે. પણ આજની અસમાનતા ઘણું કરીને માનવકૃત છે. મુઠ્ઠીભર માનવોની શોષણખોર જીવનશૈલીએ લગભગ એંસી ટકા માનવોની આ સ્થિતિ ઊભી કરી છે.
આજે “ગરીબી હટાવરની બૂમરાણો ઘણી થાય છે. ગરીબો માટે કાર્ય કરતી સંસ્થાઓ પણ ઘણી છે. માનવતાનાં કાર્યોને આજના કાળનો યુગધર્મ ગણાવાય છે. ગરીબો માટે ક્યાંક સદાવ્રતો ચાલે છે, કપડાંનું વિતરણ થાય છે, સસ્તા ભાડાના ફૂલેટોથી લઈને
૧૩)
