________________
પણ ભવ્ય. તેમનો વૈરાગ્ય પણ ભવ્ય, રાગ પણ ભવ્ય. તેમનો આનંદ પણ ભવ્ય અને વિષાદ પણ ભવ્ય!
મંદિર પવિત્ર છે. મંદિરનું બધું જ પવિત્ર છે. મંદિરમાં મૂર્તિ અને પૂજાના થાળ પવિત્ર છે, તો મૂર્તિના અંગ ઉપથી ઊતરેલું નિર્માલ્ય પણ પવિત્ર છે... જેને અહોભાવથી તમે આંખે અડાડો છો અને પવિત્રતાનો પાવન સ્પર્શ અનુભવો છો. મંદિરના ઘંટ અને આરતી પવિત્ર છે, તો મંદિરમાંથી નીકળતો કાજો પણ પવિત્ર છે. જેને અહોભાવથી મસ્તકે મૂકતાં ભૌતિક અને આધ્યાત્મિક દળદર ફેડાઈ જાય છે. તેમ પ્રભુ ગોતમ ભવ્ય છે અને તેમનું બધું જ ભવ્ય છે. પ્રભુ ગૌતમ નામના મંદિરમાંથી નીકળેલા નિર્માલ્યતુલ્ય અહંકાર કે રાગ અને વિષાદ જેવા કચરાને પણ ભવ્યતાની દીક્ષા મળી !
ક્રોધી ચંડકૌશિક ક્રોધથી ધમધમાટ કરતો પ્રભુ પાસે ગયો અને તેના પર પ્રભુની કરુણા ઊતરી અને તે ક્ષમાશીલ બન્યો. અભિમાની ઈન્દ્રભૂતિ અહંકારથી ધમધમાટ કરતા પ્રભુ પાસે ગયા અને તે વિનયમૂર્તિ બની ગયા. પ્રભુએ તેમના પર અનરાધાર કરુણાવૃષ્ટિ કરી. પ્રભુને ઉપાલંભ આપવાનું મન થાય : ‘પ્રભુ! અમે આપની અર્ચના કરીએ છીએ અને આપની સામે ધમધમાટ નથી કરતા એ જ અમારો ગુનો ને? ધમધમાટ કરનાર પર આપ વરસી પડ્યા અને અર્ચના કરનારની સામ્ય જોતા નથી. આમ કેમ?' પ્રભુ આ પ્રશ્નનો ખૂબ સુંદર પ્રત્યુત્તર વાળે છેઃ “કોઈ ધમધમાટ કરે તો તે ધમધમાટને ઓગાળી નાંખવો તે મારે મન રમત વાત છે. હું પ્રસન્ન થાઉં છું – અભિમુખતાથી. ઈન્દ્રભૂતિ મારી અભિમુખ આવ્યા અને ચંડકૌશિક પણ દોડતો દોડતો મારી અભિમુખ આવ્યો.... અને તેથી જ મારી કરુણા તેમના દ્વારા ઝિલાઈ.
જે પ્રભુની અભિમુખ બને છે તેના પર પ્રભુ રીઝે છે. આપણે પ્રભુની અર્ચના ઘણી કરીએ છીએ, પણ પ્રશ્ન એ છે કે પ્રભુ પ્રત્યેની
ગૌતમ ગૌષ્ઠિ ૨૦
