________________
બાળક બરાબર બોલતા, બેસતા ને ચાલતા શીખ્યો હોતો નથી. નહીંતર...
તદ્દન શિશુ અવસ્થાથી શરૂ થતી શિક્ષણ પ્રથા આગળ જતા કેવો અત્યાચાર સર્જે છે તે જોવા માટે કોઈ દસ, બાર, ચૌદ વર્ષની ઉંમરના બાળકની વ્યસ્ત જીવનશૈલી તરફ નજર કરી જો.
છ કલાકની સ્કૂલ અને સાથે ક્લાસિસ અને યૂશન્સના એટલા જ બીજા ક્લાકો! આજના વિદ્યાર્થીના કેલેન્ડરમાં હવે રવિવાર જેવું કશું ય રહ્યું નથી અને “મામાના ઘર” જેવું વેકેશન પણ હવે વાસ્તવમાં તેને મળતું જ નથી.
આ બધા કારણે બાળકના જીવનમાં આનંદ ઘટે છે અને આજંદ વધે છે, જે તેના મુરઝાયેલા મુખ પર સ્પષ્ટ વંચાય છે. ઓવર સ્ટ્રેસ સર્જતા ભારેખમ શિક્ષણ બાળકો પર કેવો અને કેટલો અત્યાચાર ચલાવ્યો છે તે જાણવું હોય તો બાળવયમાં થતી આત્મહત્યાના આંકડા તપાસી જુઓ! ચાઈલ્ડ સ્યુસાઈડના ઓફિશ્યલ ફિગર દર વર્ષે પાંચ ડિજિટમાં આવતા થયા છે. સમયોચિત પગલા ન લેવાય તો આ આંકડા વધવાની પૂરી સંભાવના છે.
પોતાની પૂરી હોંશ સાથે, વાલીની સંમતિપૂર્વક દીક્ષા ગ્રહણ કરનારા અને ખૂબ જ પ્રસન્નતાપૂર્વક ઉજ્જવળ જીવન ગાળનારા સામે અવાજ ઉઠાવનારાને આ આંગળી ચીંધણું છે.
બાળદીક્ષાના પ્રશ્ન એક સુફિયાણી વાત લગભગ કાયમ આવતી હોય છે. અમારો દીક્ષા સામે કોઈ વિરોધ
–- ૩૨ –