________________
ખંડ પહેલે અર્થ –વર, વહુ અને એ બેઉ જણની બન્ને સાસુ; એ ચાર જણ એકાંતમાં બેઠાં હતાં, એ વખતે વાત ચાલતાં બન્ને વેવાણે પૈકી ઉંબરરા@ાની માતા રૂપાને કહેવા લાગી કે “તમારા પ્રસિદ્ધિ પામેલા કુળને ધન્ય છે ! “કવિ કહે છે કે-સુઘડ શ્રોતાજને ! તમે તપાસી જુઓ કે પુણ્યની ગતિ કેવી અગમ-કાઈને ગમ ન પડી શકે એવી છે ? પુણ્યવડે કરીને મનમાં ધારેલા તમામ કામો ફતેહ થાય છે, અને દૈહિક, દૈવિક તથા ભૈતિક એ બધાંએ દુઃખ દૂર જતાં રહે છે. આ વહુએ અમારા કુળને ડુબતો બચાવી લીધો છે, અમારા ઉપર ઉપકાર કર્યો છે, અમને ચિંતામણિરત્ન સરખાં જૈનધર્મના સંસ્કારી કર્યા છે, અને અમને દુઃખદરિયામાંથી પેલે પાર ઉતારી આભારી કર્યા છે. તથા જેમ સૈયદરાને કાબુમાં લઇ ફેલ બૂટા વગેરે ભરવાનાં કામમાં શેભાવંત બનાવી દે છે, તેમ વહૂએ મારા પુત્રને મર્યાદામાં લાવી ઘણી જ લાજ આબરૂ વધારી મનુષ્યની ઓળમાં રાખેલ છે; માટે ખચિત તમો ધન્યવાદને જ પાત્ર છે! ” ઇત્યાદિ મને વચન સાંભળી રૂપાએ કહ્યું કે-“અમે પણ અમારા પૂર્વ પુણ્યબળના જગથી જ ચિંતામણિરતન સરખા સુંદર, શરીરવંત અને નેહાળ હૃદયવંત
આ જમાઈરાજને પામેલ છીએ; માટે એમના કુળ, વંશ, ઘર વગેરે બાબતની કથા સાંભળવા અમને બહુ જ ચાહના છે, એ વાતે તમે હુલ્લાસ સહિત કહી સંભળાવે કે જેથી અમારે આત્મા અતિપ્રસન્ન થાય.” ' (૧–૫)
કહે કમળાં રૂપાં સુરે અંગ અનુપમ દેશરે, *. તિહાં ચંપાનયરી ભલીરે, જિહાં નહિ પાપ પ્રવેશરે. જુ ૬. તેહ નયરને રાજિયેરે, રાજગુણે અભિરામરે, સિંહથકી રથ જોડતારે, પ્રગટ હસે તસ નામરે. જુ ૭ રાણી તસ કમળપ્રભારે, અંધ ધરે ગુણ સેરે, કાંકણદેશ નરિંદનીર, જે સુણિયે લધુ બેહેન જુ ૮ રાજ મન ચિંતા ઘણરે, પુત્ર નહી અમ કેયરે, રાણી પણ આરતિ કરેરે, નિશદિન ઝરે દોયરે જુ ૯ દેવ દેહરડાં માનતારે, ઈચ્છાતાં પૂછતાં એકરે, રાણુ સુત જનમ્યો યથારે, વિદ્યા જણે વિવેકરે. જુ ૧૦ નગરલેક સવિ હરખિયારે, ઘર ઘર તેરણુ ત્રાટ, અવે ઘણું વધામણાં રે, શણગાર્યા ઘર હાટેરે. નું ૧૧