________________
૪૬
શ્રીપાળ રાજાના રાસ
ગુરૂ વચને હુ' આવી આજ, તુમ દીઠે મુજ સિરયાં કાજ, ત્રણે જણ હવે રહે સુખવાસ, લીલ કરે સાહમી આવાસ. સિદ્ધચકના ઉત્તમ રાસ, ભણતાં સુણતાં પૂગે આશ, ઢાળ આઠમી ઇણિ પરે સુણી, વિનય કહે ચિત્ત ધરો ગુણી.
૧૯
૨૦.
અઃ—આવી રીતે આનન્દસહ દિવસેા ગુજારતાં હતાં અને ધર્માંકરણીમાં તલ્લીન રહેતાં હતાં. દરમ્યાન એક દિવસ ૬'પતી શ્રીજિનેશ્વરદેવનાં દન-ચરણવંદન કરીને પાછાં વળ્યાં, તેવામાં ખરરાણે પેાતાની માતુશ્રીને દીઠી, એથી હું લાવીને તેણે માતાજીના ચરણમાં પ્રણામ કર્યાં. એટલામાં મયણાસુંદરી પણ ત્યાં આવી પહેાંચી અને પતિને પગે લાગેલા જોઈ પેાતાનાં સાસુજી જાણીને પગે પડી; કેમકે વડીલને વિનય કરવાથી મેાટાઇ પ્રાપ્ત થાય છે, જ્યારે મયણાસુંદરી પગે પડી ત્યારે સાસુએ વહૂને આશિષ આપી અને એકદમ નિરેગતા મળેલી જોતાં નવાઈ દેખી માથું ધૂણાવવા લાગી. એ જોઇ કુંવરે કહ્યું “હું માતુશ્રીજી! સાંભળેા, મારા રાગ ગયા, શરીરના રગ વધ્યા, અને વળી જૈનધર્મના પ્રસંગ પ્રાપ્ત થયે એ સઘળા પ્રતાપ આ આપની વહૂને જ છે.’” આ પ્રમાણે કુંવરીનુ ખેલવું સાંભળી તથા સદ્ગુણી વહૂ અને નિળ શરીરવાળા પેાતાના પુત્રને જોઈ માતાને ઘણા જ આનંદ થયેા, અને વહૂ પ્રત્યે સાસુ કહેવા લાગી-‘... હું સુકુલિનિ વધૂ ! ખીજના ચંદ્રમા જેમ દિન દિન ચડતી કળાને થતાં પૂનમને દિવસ સોળ કળાવાળા સંપૂર્ણ થાય, તેમ તેમ તે પણ તે પુનમની પેઠે તારા પતિને પૂર્ણ કળાવાન્ કરીને યશ પ્રાપ્ત કર્યાં છે.” તે પછી માતાએ વિતક વાત કહેવા માંડી: “ હે પુત્ર મેં કાશખીનગરીની અંદર, વિશેષ વૈદ્યક શાસ્ત્રના ભણેલા એક કુશળ વૈદ્ય છે એવું સાંભળ્યુ તેથી તેની ભેટ લેવા હુ ત્યાં જતી હતી, તે દરમ્યાન માર્ગમાં મને એક જ્ઞાની ગુરૂ મળ્યા. એટલે મેં તે ગુરૂના ચરણમાં નમન કરી પૂછ્યું-‘હે ગુરૂરાજ ! મે કમની પીડા બહુ સહન કરી છે. પ્રભુ ! મારે એકના એક વ્હાલેા પુત્ર છે, છતાં તે પણ નઠારા કના સંચાગવડે કાઢના રાગથી પકડાઇ ગયેા છે-તે તેના
૧ પુત્રે માતાના તથા વચ્ચે સામૂના કા વિનય-મુલાને સાચવવા તે કુળવાનની રીતિનું આ વચન ભાવ દર્શાવે છે,