Page Text
________________
શ્રીપાળ રાજાને રાસ વિષય વિકાર તથા શ્રેષ, વિષ અને દુર્ગતિ રૂપે પ્રમાદને અને અનનું મૂળ, કલ્યાણનાશક તેમજ સંસારને વધારનારી નિદ્રા; તે બધાને છાંડી દઈ: ધમ કરશું કરે કે જેથી મળેલ જન્મ સફળ થાય. મનુષ્યને જોઈતી ધર્મ સામગ્રી મળી છે, છતાં જે આળસુ બની નકામી બેઈ દે છે, તે મનુબ જેમ મધમાંખને મળેલું મધ હાથથી જતું રહેતાં હાથ ઘસતીજ રહે છે, તેમ ને પસ્તા કરે પડે છે. એટલે કે હાથ લાગેલી વસ્તુ ગયા પછી હાથ ઘસવા એ પિતાના મનની નબળાઈ અથવા બેવકૂફાઈ જાહેરમાં લાવવા માટેનું વગેવાનું જ છે. જેમ કેઈ માણસ ભારે ઠાઠમાઠને દમામ સાથે જાન ચડાવીને પરણવાને માટે જાય; પણ લગ્ન-પરણવાની વેળા-મુહૂર્ત તે ઉંઘમાંજ જતું રહે, અને જાગ્યા પછી મુહુર્ત જતું રહ્યા બદલને પસ્તાવો કરે તે શું કામ આવે ? તેમ જે મનુષ્યભવ પામીને મળેલી ધમસાધનની સામગ્રી આળસમાં ખાઈ દે છે, તે પછી મરવાની વખતે ભાનમાં આવતાં પસ્તાય છે, પણ વખત હાથથી ગયા પછી પસ્તા બિલકુલ નકામોજ ગણાય છે.”
(૧-૩) એણિ પરે દેઈ દેશના, કરે ભવિક ઉપકાર રે. ગુરૂ મયણાને ઓળખી, બોલાવે તેણિ વાર રે, ચે. ૪ રે કુંવરી! તું રાયની, સાથે સબળ પરિવારરે. અમ ઉપાસરે આવતી, પૂછણ અથે વિચારરે ચે. ૫ આજ કિર્યું ઇમ એકલી, એ કુણ પુરૂષ રતન્નરે ! ' ધુરથી વાત સવિ કહિ, મયણ સ્થિર કરી મન્નરે ચે. ૬ મનમાહું નથી આવતું, અવરકિશું દુખ પૂજ્યરે, પણ જિનશાસન હેલના, સાલે લોક અબુઝરે. ચે. ૭ ગુરૂ કહે દુખ ન આણજે, ઓછું અંશ ન ભાવે રે, ચિંતામણિ તુજ કર ચળે, ધર્મ તણે પરભારે. ૨. ૮ વડવખતી વર એહ છે, હશે રાયાં રાયેરે, શાસન સેહ વધારશે, જગ નમશે જસ પાયરે, ચે. ૯
અર્થ –આ પ્રમાણે ગુરૂએ દેશના દઈ ભાવિકજનોને ઉપકાર કર્યો. તે પછી ગુરૂએ મયણાસુંદરી તરફ ધ્યાન દઈને જોતાં તેણીને ઓળખી એટલે તરત બોલાવી કે-“હે રાજકુમારી! તું ઘણા પરિવાર ને ઠાઠ સહિત અર્થ સંબંધી વિચાર પૂછવાને માટે ઉપાશ્રયમાં આવતી હતી; છતાં આજે આમ એકલી
| SR No. | 006082 |
| Book Title | Shripal Rajano Ras |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Bhogilal Ratanchand Vora |
| Publisher | Bhogilal Ratanchand Vora |
| Publication Year | |
| Total Pages | 468 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 13 MB |