________________
ખંડ પહેલે કુસુમમાલ નિજ કંડથી રે લે, હાથ તણું ફળ દીધ રે; જિ. પ્રભુપસાય સહુ દેખતાંરે લે, ઉંબરે એ બેઉ લીધરે.
જિનેસર તિ. ૧૫ મયણા કાઉસ્સગ્ન પારિયો લે, હિયડે હર્ષ ન માય રે; જિ. એ સહી શાસન દેવતા રે લે, કીધો અમહ સુપસાયરે,
જિનેસર, તિ ૧૬ સગુણ રાસ શ્રીપાળને રે , તિહાં એ છઠ્ઠી ઢાળ રે, જિ. વિનય કહે શ્રોતા ઘરે રે લો, હોજે મંગળ માળ રે.
જિનેસર, તિ, ૧૭ અર્થ–સૂર્ય ઉદય થયા પછી મયણાસુંદરીએ પતિ ઉબર રાણાને કહ્યું – “નાથ ! ચાલે, શ્રી કષભદેવજીના મંદિરમાં જઈ દેવાધિદેવનાં દર્શન કરી આવીએ. આદીશ્વર પ્રભુનું મુખ જોતાં જ દુઃખ અને કંકાશ નાશ પામે છે.” આ પ્રમાણે વિવાહિતા સતીનું કથન સાંભળી “ સારા કામ માટે ઢીલ ન કરવી” એ વચનને માન આપી સ્ત્રીના કથનથી ઉબરરાણ તેણીની સાથે સાથે ધુળેવપતિ આદીશ્વર પ્રભુના મંદિરે ગયે, અને શ્રી આદીશ્વરનું મુખ જોતાં જ મનમાં હર્ષ પેદા થયો. મયણાએ મંદિરમાં વિધિ સહિત પ્રવેશ કરી હર્ષવચન ઉચ્ચાર્યા કે-“હે ત્રણે ભુવનના ધણી ! આ જગતની અંદર તેજ માટે દેવ છે; કેમકે તારા રૂપ, ગુણ, અતિશય આદિ દેવને છાજતી શોભામાં તારી બરાબરી કરી શકે એ બીજે કઈ છે જ નહીં.” ઈત્યાદિ કહી પછી ન્હાઈ, પવિત્ર વસ્ત્ર પહેરી, કેસર, સુખડ ને બરાસ વગેરે ઉત્તમ સુગંધી પદાર્થો વડે આદિ પ્રભુનું બને જણે પૂજન કર્યું. (જે કે ઉંબરરાણાને વંદન પૂજન વિધિ આવડતી ન હતી; તે પણ તે મયણાસુંદરી જેમ કરતી હતી તેમ બધી વિધિ કર્યા કરતો હતો.) પૂજન કર્યા પછી લાખીણ સુગંધી ફૂલેને હાર પ્રભુના ગળામાં પહેરાવ્યા, અને તે પછી ચિત્યવંદન કરી ભાવના ભાવી ભાવ સહિત કાઉસગ્ન કરી એવું ચિંતવ્યું કે “જય થાઓ ! જય થાઓ ! હે જગતજીવોનાં મરથ પૂર્ણ કરવામાં ચિંતામણિરત્ન સમાન અને મોક્ષ નગરને માગ દેવાવાળા પ્રભુ ! આ ભવ અને પરભવની અંદર તારા વગર આશરો
૧ આ કથન એજ સૂચવે છે કે કઈપણ કામે જતાં શબ મંગળમય નીકળે કે કાને પડે તો અવશ્ય તે કામ ફતેહ થયાની આગાહીજ સૂચવે છે. ૫