________________
૨૯૦
શ્રીપાળ રાજાને રાસ પ્રતિજ્ઞાને વિસરી જઈ પિતાના તોફાની પુરૂષોને હુકમ કર્યો કે-“જે હામે દેખાય છે તે ભિક્ષુક આપણે નગરને વટલાવતે ફરે છે માટે એને ગળેથી પકડી શહેરની બહાર કહાડી મૂકે.” આ પ્રમાણે રાજાને હુકમ મળતાંજ તે તોફાની પુરૂષ મુનિની ગળચી પકડી તેમને ઢસરડી બહાર કહાડવા લાગ્યા. તે બીજા ગોખમાં બેઠેલી રાણીના જોવામાં આવ્યું (૧૧-૧૬) રાણી રૂઠી રાજાને કહે શું કરે રે,
પોતાનું બોલ્યું પાળ ન વચનરે; મુનિ ઉપસર્ગો સગે જાવું દેહિ રે,
નરકે જાવા લાગ્યું છે તેમ મન્નરે. સાં. ૧૭ નૃપ ઉપશમીઓ નમીઓ મુનિ તેડી ઘરેરે,
રાણી ભાખે રાજા એ અન્નાણરે; મુનિ ઉપસર્ગો પાપ કર્યું ઇણે મટકુંરે, .
એ છૂટે તે કહિયેં કાંઇ વિન્નારે. સાં. ૧૮ સજજન જે ભૂડું કરતાં રૂડું કરેરે,
તેહના જગમાં રહેશે નામ પ્રકાશરે; આંબો પત્થર મારે તેહને ફળ દિયેરે,
ચંદન આપે કાપે તેહને વાસરે, સાં. ૧૯ મુનિ કહે મોટા પાતકનું શું પાલણું રે;
પણ જે હોય એનો ભાવ ઉલ્લાસરે; નવપદ જપતાં તપતાં તેહનું તપ ભલુ રે,
આરાધે સિદ્ધચક્ર હોય અનાસરે, સાં. ૨૦ પૂજા તપ વિધિ શીખી આરાધ્યું નૃપે રે,
રાણી સાથે તે સિદ્ધચક વિખ્યાતરે ઉજમણુમાંહે આઠ રાણીની સહીરે,
અનુદે વળિ નૃપનું તપ શત સાતરે, સાં. ૨૧ અથ–તે જોઈ તરત રાજા પાસે દોડી આવી, રાણી ગુસ્સે થઈ કહેવા લાગી-“હે રાજન્ ! આ શું કરવા માંડયું છે? પિતાનું બોલેલું વચન પિતે પાળતા નથી એ શું રાજબીજનું કૃત્ય છે !! આપનું મન નરકે જવાજ તલપી રહેલું માલુમ પડે છે, કેમકે મુનિના ઉપસર્ગ કરનારને
