________________
२२८
શ્રીપાળ રાજાને રાસ હાથમાં આવેલા રાજ્યનું બળ જઈને ગવવંત છે તે સામી લડાઈ લેવાને માટે હેશિઆર રહેજે. શ્રીપાળનું લશ્કર તેફાની સાગરના જબરા લેઢ જેવું હોવાથી અટળ છે. તેમાં આપનું લશ્કર પાણીના લોટના સાથુવા સરખું ફેંકી દેતાં પણ ઉડી જાય તેવી સ્થિતિવાળું છે, જેથી સાગરજળના સપાટામાં કયાંયે ગાયબ થઈ જશે. તેમજ મહાન નરવરની સાથે લડાઈ લઈ પાયમાલીને તેડું ન કરવું–બળિઆ સાથે બાથ ન ભીડવી એમ જાણુ અને અજાણ લેકનું પણ કહેવું છે; માટે મારું કોણ કાને ધરી પ્રભુનું સેવન કરવા રાજ્ય મેલી ત્યાગી થાઓ; અગર તો મારા સાહેબની સેવા કરવી કશુક કરો.”
(૧-૧) બાલી એમ રહ્યો જવ દૂત, અજિતસેન બોલ્યા થઈ
ભૂત; રાજા નહિ મલે. કહેજે તું તુઝ નૃપને એમ, દૂતપણાને જે છે પ્રેમ, રા. ચંપાનગરીને રાય. રાજા નહિ મળે. ,
૧૧ આદિ મધ્ય અંતે છે જાણ, મધુર આસ્વ કટુ જેહા
આ પ્રમાણુ; રાજા નહિં મલે. ભેજન વચને સમ પરિણામ, તિણે ચતુરમુખ
તહારૂં નામ. રાજા નહિં મલે ૧૨ નિજ નહિં તેહ અમારે કેઉ, શત્રભાવ વહિયે છે દેઊ; .. જીવતો મૂકો જાણીરે બાલ, તેણે અમેં નિર્બલ
સબલ શ્રીપાળ. રાજા નહિં મલે. ૧૩. નિજ જીવિતને હું નહિં રૂઠ, રૂઠ તસ જમરાય
અપૂઠ; રાજા નહિ મલે. જેણે જગાવ્ય સૂતે સીંહ, મુઝ કેપે તસ ન રહે
લીહ. રાજા નહિં મલે. ૧૪ જસ બેલ સાયર સાથુ પ્રાય, જેહના બલ તે
બીજા રાય; રાજા નહિં મલે. તેમાં હું વડવાનલ જાણ, સવિ તે શેવું ન કરૂં
કાણું. રાજા નહિં મલે. ૧૫ કહેજે દૂત તું વેગે જાઈ, આવું છું તુઝ પૂઠે ધાઈ, રા.
