________________
૨૧૮
શ્રીપાળ રાજાને રાસ નટીનું કથન સાંભળી સિભાગ્યસુંદરી, પ્રજાપાળ રાજા અને બીજે સ્વજન સજજન વગ વિસ્મય સહિત ચિંતવવા લાગે-“આ સુરસુંદરી હોય? પણ આ સ્થિતિમાં તેણીનું રહેવું કેમ સંભવે?” (૧–૪) હો જનની કંઠ વિલગ,
પૂછી જનકે રોવતી હે લાલ; હજી સઘલે કહે વૃતંત્ત,
જે દ્ધિ તુમેં દીધી હતી તે લેલ. હજી હું તે ઋદ્ધિ સમેત,
શંખપુરીને પરિસરે હો લાલ; હેજી પહોતી મુહૂરત હેત,
નાથ સહિત રહી બાહિરે હે લાલ. હજી સુભટ ગયા કેઈ ગેહ,
છે છે સાથે નિશા રહી હે લેલ; હાજી જામાતા તુજ ન,
ધાડી પઠી તિહાં હું ગ્રહી હે લાલ. હેજી વેચી મૂયૅ ધાડિ,
સુભટે દેશ નેપાલમાં હો લાલ; હેજી સારવાંહે લીધ,
ફળે લખ્યું છે ભાલમાં હો લાલ. હજી તેણે પણ બમ્બરકુલ,
મહાકાલ નગ ધરી હો લાલ; હાજી હાટે વેચી વેશ,
લેઈ શીખાવી નટી કરી હે લાલ. હાજી નાટકપ્રિય મહાકાલ,
નૃપ નટપેટકશું ગ્રહી હો લાલ; હેજી વિવિઘ મચાવી દીધ,
મયણસેનાપતિને સહી હે લાલ. હાજી નાટક કરતાં તાસ,
આગે દિન કેતા ગયા તે લાલ;
