________________
૧૭૪
છું કે તમેા શ્રોતાવાંચકે આનંદમગળ વરાય. )
શ્રીપાળ રાજાના રાસ
પણ તે મહારાજના ગુણાનુવાદ ગાએ કે જેથી ( ૨૧–૩૧ )
101
( ઢાહા-છંદ. )
પુણ્યવંત જિહાં પગ ધરે, તિહાં આવે સવિ ઋદ્ધિ; તિહાં અયેાધ્યા રામ જિહાં, જિહાં સાચ તિહાં સિદ્ધિ. ૧ પુણ્યવતને લક્ષ્મીના, ઇચ્છાતણા વિલંબ; કૈાકિલ ચાહે ક’ઠરવ, દિયે લુખ ભર અ’ખ. પુણ્યે પરિણતિ હોય ભલી, પુણ્યે' સુગુણ ગરિ; પુણ્યે' અલિય વિધન ટળે, પુણ્યે' મિલે તે ઇડું.
૩
અર્થ :-પુણ્યવંત મનુષ્ય જ્યાં જ્યાં પગલું માંડે ત્યાં ત્યાં, જેમ જ્યાં જ્યાં રામચંદ્રજી નિવાસ કરતા ત્યાં ત્યાં અચેાધ્યાને જ ડાર્ડ થઈ રહેતા હતા તેમ, તથા જ્યાં સહાસિક, સત્યપણું ત્યાં સર્વ પ્રકારની સિદ્ધિ હાજર રહે તેમ, સ` પ્રકારની ઋદ્ધિ હાજર રહે છે. પુણ્યવત મનુષ્યને લક્ષ્મી મળવાના વિલંબ ફેંકત ઇચ્છા ન કરે ત્યાંસુધીનાજ હાય છે. જ્યાં મનમાં લક્ષ્મી પ્રાપ્તિ સબંધી ઈચ્છા કરી કે જેમ કાયલડી મીઠા અવાજ ઉચ્ચારવાની ઇચ્છા કરે છે કે તુરત આંબેા મ્હારથી લટાલું થઈ તેની ઈચ્છા પૂર્ણ કરે છે, ( આંબાના મ્હાર ખાવાથી કોયલના કઠ ઉઘડે છે એ વાત જગજાહેર છે.) તેમ તુરત ઇચ્છા પૂર્ણ થાય છે. તેમજ પુણ્યના પ્રભાવવડે મનની પરિણતી વિચારણા પણ સારી થાય છે, પુણ્યના પ્રભાવ વડે સારા ગુણા સહિત મોટાઈ પ્રાપ્ત થાય છે, પુણ્યના પ્રભાવવડે નઠારાં વિઘ્ન દૂર જાય છે, અને પુણ્યના પ્રભાવ વડે ઈષ્ટ-વહાલી વસ્તુની ઇચ્છા પણ પૂર્ણ થાય છે. ( માટે પુણ્ય પ્રકૃતિને પ્રમળ કરવી એ વિકથનના હેતુ છે. ) ( ૧–૩ )
10
( ઢાળ છઠ્ઠી-સુણ સુગુણ સનેહીરે સાહિખા—એ દેશી. ) એક દિન એક પરદેશિયા, કહે કુઅરને અદ્દભુત ઠામરે; સુણ બેયણ ત્રણસે ઊપરે', છે નયર કઇંચનપુર નામરે જૂએ જાએ અચિજ અતિ ભલુ’. ૧ તિહં વજસેન છે રાજિયા, અરિકાળસખળ કરવાળરે; તસ કંચનમાળા છે કામિની, માલતી માળા સુકુમાળરે.
આ. ૨
