________________
૧૪૨
શ્રીપાળ રાજાના રાસ
જીવ. ૨૦
જીવ. ૨૧
બેઠી મૃગતિ વાહનેરે, ચાર ચતુર પડિહારરે; ચકકેસરી પાઉધારિયારે, દેવ દેવી બહુ સાથરે હણ્યો કુબુદ્ધિ મિત્રનેરે, જેણે વાંકી મતિ દીધરે; ખેત્રપાળે’ તવ તે ગ્રહીરે, ખંડ ખંડ તનુ કીધરે. તે દેખી મીતા ઘણુ રે, મયણા શરણે પઇસ્ફુરે; શેઠ પશુપરે ધ્રુજતારે, દેવી ચકકેસરી ક્રીશ્નરે: જારે સૂકા જીવતારે, સતીશરણુ સુપસાયરે; અંતે જાઇશ જીવથીરે, જો મન ધરીશ અન્યાયરે. જીવ. ૨૩
૧. ૨૨
મયણાને ચકેસરીરે, ખેોલાવે ધરી પ્રેમરે, વત્સ ! કાંઇ ચિતા કરારે'તુમ પિયુને છે ખેમરે, જીવ, ૨૪ માસ એકમાંહિ સહીરે, તમને મળશે તેહરે, રાજરમણી દ્દિ ભાગવેરે, નરપતિ સુસરા ગેહરે. જીવ. ૨૫ એહુને કઠે ડવી રે, પુલ અલક માળરે; કહે દેવી મહિમા સારે, અહના અતિહિ રસાળરે. જીવ, ૨૬ શીળ યતન એહથી થશેરે, દિનપ્રતે' સરસ સુગધરે; જે ક્રુમીટ' શ્રેયશેરે, તે નર થાશે અધરે.
જીવ, ૨૭
એમ કહી થકકેસરી રે, ઉતપતિયાં આકાશ; સયળ દેવશુ' પરવર્યાં રે, પહેાતા નિજ આવાસ રે. જીવ. ૨૮ તવ ઊતપાત સર્વે ટળ્યાંરે, વહાણ ચાલ્યાં જાયરે, ચિંતા ભાંગી સર્વનીરે, વાયા વાય સુવાયરે.
૧. ૨૯
અર્થ :-આ પ્રમાણે વિચાર નિશ્ચય કરી એકી વખતે તે બેઉ જણીઓએ દરિયામાં પડતું મૂકવાની તૈયારી કરી, કે તે વખતે ધર્મના જય અને પાપને ક્ષય થવા ત્યાં એવા અતિ વસમેા ઉત્પાત થયા, એટલે કે તાફાની પવન વાવા શરૂ થતાં દરિયાનું પાણી ઉછળવા લાગ્યું, તાફાની મેાાં ઉપરા ઉપરી આવવાથી વહાણુનું ચાલવું જોખમ ભરેલું થઈ પડ્યું, ભયંકર વર્ષાદની ગર્જના થઈ આવી, વીજળી ચામેર ચમકવા લાગી અને હાથેા હાથ પશુ ન સૂઝે તેવું ધાર અંધારૂ થઈ આવ્યું. આમ થવાથી વહાણુના કુવાથલા કડકડાટ શબ્દ કરવા લાગ્યા, તથા સઢ દોર ઉડી જવા લાગ્યાં. આવા ભયંકર સંચાગ છતાં વળી વિશેષ ભયકારી ખનાવ એ બન્યા કેડમ ડમં ડમરૂ ડમકાવતા, હુંકાર શબ્દ ખેલતા અને હાથમાં
