________________
ખડ ત્રીજો
કાતુક જોવાને ચઢચારે, માંચે વાહણની કારરે; ૐ હૈ દેવ એ શુ થયુ...રે, છૂટાં જૂનાં દરરે. જવ એહુ મયણાતણેરે, કાને પડી તે વાતરે, ધ્રુસક પડયા તવ ધ્રાસકારે, જાણે વજ્રના ધાતરે. થઇ અચેતન ધરણી ઢળીરે, કરતી કાડ વિખાસરે સહિ સહેલી સવિ મળીરે, નાકે જીવે નિસાસરે. છાંટયાં ચંદન કમકમાંરે, કર્યાં વિઝણે વાયરે ચેતવત્યુ' તવ આરડેરે, હૈયે દુઃખ ન માયરે. કાંઈ પ્રાણ પાછાં વળ્યારે, જો રૂઠા કિરતારરે; પીયરીયાં અળગાં રહ્યારે, મૂકી ગયા ભરતારરે. માય આપને પરિહરીરે, કીધા જેહનેા સાથરે; ફિટ હિયડા ફૂટે નહી' રે, વિઋચા તે પ્રાણનાથરે. જીવ. ૮ ધવળશે તિહાં આવિયેારે, કુડા કરે વિલાપરે; શુ કીજે' એ દૈવનેરે, દીજે કિશ્યા શરાપરે. દુઃખ સહ્યાં માણસ કહ્યારે. ભૂખ સહ્યાં જિમ ટેરરે; ધીરજ આપ ન મૂકીયેરે. કરિયે' હૃદય કંઠારરે. મણિ માણેક મેતીપરેરે. જેના ગુણ અભિરામરે; જિહાં જાશે તિહાં તેRsનેરે, મુકુટ હાર્ટશર ડામરે જીવ, ૧૧ વ્યઞવચન એહવુ' સુણીરે, મન ચિતે તે દાયરે; એહ કરમ એણે કર્યું રે, અવર ન વેરી કાયરે. ધન રમણીની લાલચે રૈ,કીધા સ્વામીદ્રોહરે; મીઠા થઇ આવી મળેરે, ખાંડ ગળેલ્ફિયુ લેાહરે. જીવ. ૧૩ શીળ હવે કિમ રાખશુરે, એ કરશે ઉપધાતરે; કરિયે ક તતણી પરેરે, સાયર ઝપાપાતરે.
૧. ૧૦
૧૩૯
૧. ૩
જીવ. ૪
જીવ. ૫
જીવ.
જીવ. ૭
૧. ૯
જીવ. ૧૨
૧. ૧૪
અર્થ હે જગજીવન પ્રભુ! તમા ક્યાં જતા રહ્યા ? અમને એક વાર અમારી દયા લાવી દર્શન દે! હું સદ્ગુણી સાહેખ ! આપ વગર અમને હવે કાના આશા છે ?” આ પ્રમાણે ખેલી માટી પાકા મેલા, માથુને હૈયું કૂટત વિલાપ કરવા લાગ્યા, એ સાંભળીને દિલગીરી ઉપજાવનારા ચાર પ્રકાર
