________________
ખંડ ત્રીજે -
૧૩૭ - સલ સંતાપ જાય.” તે પછી રાજાએ વર વધૂને રહેવા માટે હવેલી આપી, તેમાં રહીને તેઓ સુખ ભર ક્રીડા કરવા લાગ્યાં, અને શ્રીપાળકુંવર મદનરેખાના ઉત્તમ ગુણે જોઈને તેના ઉપર દિન પ્રતિદિન અધિક સ્નેહ ધરવા લાગ્યા.
શ્રીપાળકુવરની વિશેષ લાયકાત ધ્યાનમાં લઈ રાજા વસુપાળે તેમને બહુ માનભર્યા હુકમ ચલાવવાના હોદ્દા આપવા માંડયા, તો પણ કુંવરે તે હોદ્દા ચગ્ય ન જાણું સ્વીકારવાની ઈચ્છા બતાવી જ નહીં, પરંતુ એક અધિકાર કુંવરે પસંદ કર્યો ને તે સ્વીકાર્યો. એટલે કે જે કંઈ વિશેષ ગુણવંત (ધનવંત) મનુષ્ય પિતાના દરબારમાં આવે અને તેને પોતે (મહારાજા) માન આપે તો તુરંત કંવરના હાથથી પાનબીડું દેવરાવે. આ પદવી સુંદર હોવાથી કુંવરે પસંદગી સાથ સ્વીકારી લઈ થગીધર–માનવંત પદ પ્રાપ્ત કર્યું. મતલબ એ કે આ પ્રમાણે કુંવર માનવંત થશે. વિનયવિજયજી કહે છે કે–મેં આ ત્રીજા ખંડમાં સોહામણીપસંદ પડે એવી બીજી ઢાળ કહી, તે વાંચી એજ ધડા લેવાને છે કે–સકળ મનવાંછિત પૂરક શ્રી સિદ્ધચક્રજીના ગુણોની શ્રેણિ (પંક્તિ) તમે શ્રવણ કરજે કે જેથી તમે પણ તેવા વિલાસને ભેટવા ભાગ્યશાળી બને. નવપદગુણ શ્રવણ એજ સુખની ખાણ છે, માટે તેનુંજ આરાધન, ભજન, શ્રવણ, વગેરે કરજો. (એજ મારા થનને હેતુ છે.)
(૨૦–૨૭)
(દોહા-છંદ.) વાહણમાંહિ જે હુઈ, હવે સુણે તે વાત, ધવળ નામ કાળે હિયે, હરખ્યો સાતે ધાત. મન ચિંતે મુજ ભાગ્યથી, મહટી થઈ સમાધિ પલકમાંહિ વિણ ષડે, વિરૂઈ ગઈ વિધિ..
એ ઘનને દોય સુંદરી, એહ સહેલી સાથ; પરમેસર મુજ પાધરે, દીધું હાથો હાથ. કૂડી માયા કેળવી, દયે રીઝવું નાર; હાથે લેઈમન એહનાં, સફલ કરૂં સંસાર. ૧ આ કથન એજ ચાનક આપણને આપે છે કે–આપણું લાયકાત ને પસંદગી મુજબ કઈ હોદો કે જગા મળે તે જ તેની પસંદગી બતાવવી, નહીં કે પગાર વધારે મળવાની લાલચમાં લેભાઈ હલકી જગ્યાને હાથ કરી ખુશી થવું. દ્રવ્યદાયી અમલદારી કરતાં માન અકરામમાં વધારો થતો હોય તે માનકારી જગા તરફ ધ્યાન આપવું દુરસ્ત છે.