________________
ખંડ ત્રી
૧૩૫
કરે સન્મુખ આવ્યા રાય, સાથે લેઈ દેાલત ઘણી. ૧૩ શણગાર્યાં ગજરાજ, અ‘માડી અંબર અડીં,,, ઘટા ઘઘરમાળ, પાખર મણી રયણે ડી. સેાવનજડિત પલાણ, તેજાળા તેજી ઘણા; જોતરીઆ કેકાણુ, રથ જાણે દિનકરતા. વર બેહેડાં કરી શીશ, સામી આવે માળિકા; મેાતી સેાવન–કુલ, વધાવે ગુણમાળિકા
,,
99
,
99
95
97
99
,
'
""
રાજવાહન ચકડાળ, રચણુ સુખાસન પાલખી; સાંબેલા સેમ‰, કેતુપતાકા નવલખી. વાજે બહુ વાજિંત્ર, નાચે પાત્ર તે પગેપગે શણગાર્યા ઘર હાટ, પાટ સાવ ઝગમગે. એમ મહેાટે મંડાણ, પેસારા મહાચ્છવ કરે; રાય સફ્ળ ગુણુ જાણુ, કુઅર પધરાવ્યા ઘરે.
77
""
19
99
""
,,
,,
,,
,,
97
,,
39
૧૪
,,
૧૫
૧૯
અર્થ:સવારે પકી એક સવારે દોડતા આગળ જઈ મહારાજાને વધામણ આપી, એથી વસુપાળ રાજા સામૈયાના ઠાઠ કરી સામે આળ્યે, તે સામૈયાની રચના આવી હતી કે:—
૧૬
૧૭
૧૮
હાથી ઉપર મણિરત્નની જડેલી પાખરા, તથા તેમના ગળામાં ઘંટા ધારમાળાએ નાખી અને સર્વ પ્રકારે શણગારી અમૂલ્ય અમાડીએ કસી, કે જેએ આકાશ સાથે વાદ કરતી હતી. તેમજ સેાનાનાં જડેલાં પલાણાથી તેજદાર ઘેાડાએ શણગાર્યા હતા, અને ઘેાડારથા તૈયાર કરાવ્યા હતા, તે જોતાં જાણે સૂર્યનાજ રથ ન હાય ! તેવા રમણીય દેખાવ દઈ રહ્યા હતા. વળી પેાતાના માથા ઉપર વર ખેડાં—શ્રેષ્ઠ ગાત્રીડાના કળશ ધારણ કરી સુંદર રૂપવતી ગુણવતી ખાળિકા સામે આવી, અને મેાતીડે તથા સાનાના ફૂલેાથી કુંવરને વધાવવા લાગી હતી, તથા ત્રામજામ ડાળીએ, સુખાસન અને પાલખીઓ પણ પુષ્કળ હતી, તેમજ સેંકડાની સંખ્યામાં સુંદર સાબેલા શણુગારેલા હતા. નવલખી એટલે કાઇ વખત નહીં જોવામાં આવેલ, અથવા નવ લાખની કિંમતવાળાં નિશાન અને ધ્વજાએ પણ પુષ્કળ ફકી રહ્યાં હતાં. તરેહ તરેહનાં વાજા મનેાહર શબ્દમય વાગી રહ્યાં હતાં. ડગલે ડગલે નાચનારી સ્ત્રીએ ( ગુણિકાના તાયફાઓ ) નાચતી હતી. મકાને ને દુકાને પણ રેશમી કસમી વસ્રોવડે શણગારેલાં ઝગમગ કરી રહેલ હતાં. આ પ્રમાણે પુરમાં પ્રવેશ કરાવ્યા સમધી માટા મડાણુ