________________
૧૩૪
શ્રીપાળ રાજાને રાસ જીરે દી દશમી વૈશાખ, અઢી પહોર દિન અતિક્રમે, છે, રયણાયર ઉપકંઠ, જઈ જોયે તેણે સામે. ,, ૯ , નવનંદન વનમાંહિ, શયન કીધ ચંપાતળ; ,
જો તસ અહિનાણુ, તરૂવરછાયા નવિ ચળે. ક, રાયૅન માની વાત, એમ કહે એ શું કેવી; ,, કે અમને મોકલિયા આંહિ, આજ વાતતે સવિ મળી. , ૧૧ ,, પ્રભુ થાઓ અસવાર, અવિરત્ન આગળ ધર્યો; ,,
કંઅર ચાલ્યા તામ, બહુ અસવારે પરવર્યો. , ૧૨ અર્થ -રાજાનું બોલવું સાંભળી જેશી બે-“હું નિમિત્તશાસ્ત્રના પૂર્ણ બળ વડે અને પરંપરાથી મળેલી આમ્નાય–સાચી વિદ્યાની કુચીવડે ધ્રુવના તારાની પેઠે ન ચળી શકે એવી ભવિષ્ય વાણું કહું છું તે લખાવી લેવરાવે. હે રાજન ! વૈશાખ શુદિ દશમીના દિવસે અઢી પહેાર દિવસ વ્યતીત થયા પછી દરિયાના કાંઠા ઉપર જઈને જેજે. નવનંદન વનની અંદર ચંપાના ઝાડ તળે તે પુરુષરત્ન સૂતેલ હશે, અને (તેમાં પણ ચંપાના ઝાડ પણ ઘણુએ હશે ને તેના નીચે સૂનારા પણ ઉન્હાળાને લીધે ઘણુએ હશે; પરંતુ) જે ચંપાના ઝાડની છાયા દિવસ ઢળતી જાય છતાં પણ સૂનાર ઉપરથી ખશી ન જતાં અચળ રહેલી હોય એ નિશાની મળે, તે મહાશયને ઘેર તેડી લાવે, અને તે આપની કુંવરીને વર થશે” જોશીનું આવું ભવિષ્યકથન સાંભળી રાજાએ તે ન માન્યું. રાજાએ વિચાર્યું કે – “જે કેવળજ્ઞાની હોય તે આવું સ્પષ્ટ ભવિષ્ય ભાખી શકવા સમર્થ હોય છે, પણ આ કેવળી ન છતાં સ્પષ્ટ ભવિષ્ય છાતી ઠોકીને ભાખે છે એ ગપ્પ રૂપજ હોવું જોઈએ. ઠીક એ વખત આવ્યે સાચ જૂઠનું પારખું થઈ રહેશે.” એમ ધારી તેને નિર્ણય કરવાની વિચારણું ધ્યાનમાં રાખી, અને જ્યારે વૈશાખ શુદિ દશમીન દિવસ આવ્યો ત્યારે તે વિચારણાને અમલમાં લીધી, એટલે કે અમને અમારા મહારાજાએ તે બધી નિશાનીને તપાસ કરવા મોકલ્યા, અને તપાસ કરતાં જોશીના કહેવા પ્રમાણે જ આજે બધી વાત મળી. એથી હે પ્રભુ! આપ અધરત્ન ઉપર સવાર થઈ અમારી સાથે કૃપા કરી પધારે.” એટલું બેલી ઊંચી કિંમતને ગુણવંત ઘેડ માંડેલા સરંજામસહિત કુંવરજીની અગાડી ખડો કર્યો, કે કુંવર તુરત તે ઘોડાપર આનંદપૂર્વક સવાર થઈ બહુ સવારના પરિવાર સહિત શહેર તરફ ચાલ્યો.
(૮–૧૨) જીરે મહારે આગળ જઈ અવસાર,
નૃપને દિયે વધામણી, રે;