________________
૧૧૬
ખંડ બીજે ધન રિસહસર કલ્પતરૂ, ધન ચકકેસરી દેવિ; જાસ પસાર્યે મુજ ફળ્યાં, મનવાંછિત તતખેવિ. તિલક વધાવિ કુંવરને, દેઈ શ્રીફળ પાન; સુજન સાખેં પ્રેમે કરી, દીધું કન્યાદાન. શ્રીફળ ફાફળ સયણને, દેઈ ઘણાં તંબોળ તિલક કરીને છાંટણાં, કીધાં કેસર ઘોળ. નિજ ડેરે કુંવર ગયા, મંદિર પહેતા રાય, બેહું થામ વિવાહના, ઘણુ મહત્સવ થાય વડી વડારણ દે વડી, પાપડ ઘણું વણાય, કેળવિયે પકવાન બહુ, મંગળ ધવળ ગવાય. વાઘા સીવે નવનવા દરજી બેઠા બાર, જડિયા મહિ માણક જડે, ઘાટ ઘડે લેનાર. રાયૅ મંડાવ્યો માંડવો, સેવન મણિમય થંભ, થંભ થંભ મણિ પૂતળી, કરંતી નાટારંભ. તરણ ચિહુદિશિ બારણે, નીલ રાયણમય પાન; ઝૂમે મોતી ઝૂમખાં, જાણે સ્વર્ગવિમાન. પંચ વરણને ચંદ્ર, દીપે મોતિદા; માનં તારામંડળ, આવી કિયો વિસરામ. ચોરી ચિહુ પખું ચીતરી, સેવન માણિક કુંભ; ફૂલમાળ અતિ કુટરી, મહકે સબળ સુરંભ. ૧૧
અર્થ-તે પછી જિનાલયના મુખમંડપની અંદર બધાએ બેઠા અને કુંવરનું મોં જોઈ રાજાનું હૈયું (તેમજ પ્રેક્ષકેનું હૈયું) હર્ષવંત થયું. એથી રાજાએ કહ્યું-“કઃપવૃક્ષની પેઠે મનવાંછિત પૂરનાર શ્રી ભદેવજીને ધન્ય છે અને ચકકેશ્વરી દેવીને પણ ધન્ય છે કે જેઓની કૃપાવડે માર મનવાંછિત તરત ફળ્યાં.” વગેરે વગેરે હર્ષવચન પ્રત કરી કુરને તિલક કરી, ચિખાઓથી વધાવી, શ્રીફળ પાન આપી, સારા જનની સાક્ષીએ પ્રેમ સહિત કુરીની સગાઈ કાયમ કરી, કન્યાદાનનો સંકલ્પ દઢ કર્યો. તે પછી સુજને -સંજનોને નાળિયર–સોપારી –પાનબીડાં આપી, તિલક કરી તથા કેસર ઘોળી તેનાં છાંટણું કરી આનંદ પ્રાપ્ત કર્યો. ત્યાર બાદ કુંવર પોતાના તંબુ તરફ પધાર્યો અને રાજા પિતાના મહેલ ભણું ૧૫
