________________
ખડ ખીજ્
મ. ૧૦
એ સરીખા જો વર મિલેજી, તા મુજ મન સુખ થાય; સાચી સાવન મુદ્રડી, કાચ તિહાં ન જડાય. એમ ઊભેા શૂને મને જી, ચિંતાતુર નૃપ હાય; ઇણ અવસરે' અચરિજ થયુજી, તે સુણો સહુકાય. મ. ૧૧ આસરતી પાડે પગે’જી, જિનમુખ દ્વૈતી સાર; આવી ગંભારા માહિરેજી, જવ તે રાજકુમાર પ્રભું. ૧૨ તામ ગભારા તેહનાંજી, દેવાણાં ઢાય ખાર; હલાવ્યાં હાલે નહીજી, સલકે નહિમ લગાર. પ્રભુ. રાજકુવરી ઇમ ચિંતવેજી, મન આણી વિષવાદ, મે' કીધી આશાતનાજી, કાઇક ધરી પ્રમાદ પ્રભુ. ચિ. ૧૪ ધિક મુજ જિન જોવાતણેાજી, ઉપના એહ અંતરાય; દોષ સયળમુજ સાંસહેાજી, સ્વામી કરી સુખસાય. પ્ર. ૧૫ દાદા દરિસણ દીજીયે*જી, એ દુખ મેં' ન ખમાય; છારૂ હાય કુછેરૂજી, કેતુ ન દામે માય. રાય હે વત્સ સાંભળેાજી, ઢાષ નહીં તુજ એહં. ઢાષ ઇહુાંછે માહરાજી, આણી તુજપર નેહ વરની ચિંતા ચિ'તવી, જિહર માંહી જે; તે લાગી આશાતનાજી, ખાર દેવાાં તેહ. જિનવર તેા રૂપે નહીંછ, વીતરાગ સુપ્રસિદ્ધ; પણ કાઇક અધિષ્ઠાયકેજી, એ મુજ શિક્ષા દીધ. પ્રભુ. ૧૯ એ કમાડ વિણ ઉધડેથ, જાઊ' નહી આવાસ; સપરિવાર નૃપને તિહાં, ત્રણ હુવા ઉપવાસ. પ્રભું. ૨૦
મભુ
પ્રભુ.
પ્રભુ, ૧૯
૧૦૫
અર્થ :–એક દિવસ તે કુંવરીએ ઘણી જ સારી પ્રભુજીની આંગી રચી હતી અને તેમાં કનકનાં પાંદડાંની કારણી કરી વચમાં વચમાં સુર’ગદાર રા ગાઠવ્યાં હતાં, એ દરમિયાન તેણીના પિતા કનકકેતુ રાજા પ્રભુવંદન માટે ત્યાં આવી પહોંચ્ચે અને પુત્રીએ રચેલી આંગીની ખુખી જોઈ તથા તેણીના મનમાં રહેલા જ્ઞાનની સબળતા વિચારી મનમાં ચિંતવવા લાગ્યા-ધન્ય છે મારી પુત્રીને ! ખચિત એ પુત્રી ચાસઠે ળાના ભડાર છે, પણ જેવા
૧૪