Shripal Rajano Ras

SR No.: 006082
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhogilal Ratanchand Vora
Publisher: Bhogilal Ratanchand Vora
Total Pages: 468
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 13 MB

Page 122

ખંડ બીજે વર વહૂ વેળાવ્યાંરે, માહિતર દુખ પાળ્યાંરે; તૂર વજડાવ્યાં હવે પ્રયાણનાંરે.
અર્થ –આ પ્રમાણે આનંદમહોત્સવ વીત્યા પછી પણ કેટલાક દિવસ રસરંગભર સુખચેનથી યાચકને વિવિધ પ્રકારે દાન દેતા ત્યાં રહ્યા, પછી કુંવરજીએ બમ્બરરાયને કહ્યું કે હવે અમને દેશાંતરે જવાની ઉતાવળ છે માટે તાકીદે વિદાય કરે.” કુંવરનું આવું બેલવું થવાથી રાજાને મનમાં ઘણું દુઃખ થયું. અને તેણે વિચાર કર્યો કે-“ હું એમને પરાણે શી રીતે રાખી શકું ! કંઈ મેહમાનથી ઘર વસે? તેમ વળી જે પુત્રી જન્મી છે, તે આખર–અવશ્ય પારકા ઘરનું જ ભૂષણ છે, એટલે તેણીને પણ કયાં લગી રોકી શકાય ? માટે મોકલ્યા વિના સિદ્ધિજ નથી.” એમ વિચારી તેઓને વળાવવાની તુરતમાં તૈયારી કરવા તત્પર થયો. જેને જોતાંજ અચંબો થાય તેવું એક જુગ જાતનું ચોસઠ કુવાથંભ વાળું સાત માળનું અદ્વિતીય સુંદર શોભાવંત વહાણ કે જેના થંભને કારીગરોએ સુંદર ઘડેલા તથા મણિ માણેકથી જડેલા અને તે આકાશને જઈ અડયા હોય એટલી ઊંચાઈમાં છે. તેમજ તે વહાણની અંદર સેનેરી શાહીથી ચિત્રેલાં મનહર ચિત્રામણવાળા ગોખ ઠેકાણે ઠેકાણે જોવામાં આવે છે, અને વહા
ને માથે સુંદર વિજાઓ-મોટા નેજા ઝળકી રહેલ છે. મણિયોનાં તોરણ પણ ચળકાટ મારી રહ્યાં છે, તથા ચંચળ ચામરો પણ મેર ઢળકી રહ્યાં છે, તે વહાણની સાતમી ભૂમિમાં વિશ્રામ કરી સેનાનાં સોગઠાંની ચોપાટ રમીએ તે ઘણોજ આનંદ આવે એવું રમણિક છે. મતલબ એ કે તે વહાણ આવી ઘણી રમણીયતા વડે શોભાવંત છે, તેમજ તેમાં તરેહ તરેહનાં મનહર વાજીંત્રો વાગી રહ્યાં છે કે જેના શબ્દવડે તે વહાણ સમુદ્રની અંદર ગાજી રહ્યું છે, અને તેની અંદર રાજાઓએ ઘણુજ યત્નથી સુંદર કીંમતી રત્નો વગેરે ભરી મોટા-ઉદાર મનવડે સાસરવાસ કર્યો. આવા ઠાઠ સહિત પુત્રીને હૈયા સાથે ભેટીને તથા બહુ બહુ જાતની શિખામણરૂપ ગુણની પેટી આપીને વળાવી. તે વેળાએ ત્યાં સજજન મંડળ પણ શેભા સહિત પોતપોતાની લાયકાત મુજબ શ્રીફળ, મીઠાઈ, સુવર્ણમુદ્રા વગેરે વિવિધ ચીજો લઈ હાજર રહ્યું હતું–તે પણ સમુદ્રની ગેદી સુધી હર્ષના આંસુ પાડતું આવ્યું અને વર વહુને વળાવ્યાં; એ વખતે માવિત્રને બહુ દુઃખની લાગણી થઈ આવી; પરંતુ નિરૂપાયપણે શ્રીપાળ કુંવરે કૂચ થવાથી સંજ્ઞાના વાજા વજડાવ્યાં. (૯-૧૫ )
, નાગર ઉપડાવ્યાંરે, સઢ દોર ચલાવ્યા, વાહણ ચલાવ્યાં વેગે ખલાસિચેર;