Page Text
________________
શ્રીપાળ રાજાને રાસ એટલે તે દાણી અને શેઠના નોકરોની વચ્ચે રકઝક ચાલી ને છેવટે લડાઈ જામી. દાણીના માણસો થોડાં અને શેઠનાં ઘણાં હોવાને લીધે અંતે માર ખાઈ દાણી પોતાના મહારાજાની હજૂર જઈ પોકારવા લાગ્યા, એથી મહારાજા મહા કોપવંત થઈ સબળ સિન્ય સહિત તૈયારી કરી બંદર પર ધ આવ્યો, અને એ ખબર મળતાં જ રાજતેજ ન ખમી શકવાથી વાણિઆનું અન્ન ખાનારા સુભટ પૂંઠ બતાવી ભાગવા લાગ્યા, છતાં પણ નાસતાં નાસતાં રાજના લશ્કરીએ બાણોને મારે ચલાવી તેઓને ખરા કર્યા. તે પછી અહંકારી શેઠને ૨ જીવતે જ ઝાલી ઝાડ સાથે ઝાડની પેઠે થડ નીચું ને ડાળ ઊંચા એમ માથું નીચું ને હાથ પગ ઊંચા રખાવી, મુશ્કેટાટ બાંધી રખેવાળ મૂકી બમ્બરરાય પોતાના નગર ભણું પાછો વળે. (૬-૧૧)
છે. રખેવાળા મૂકી તિહાં, જહો વળિયે બમ્બરરાય; છે. તવ બોલાવે શેઠને, જી. કુંવર કરિય પસાય. સુ. ૧૨ જી. સુભટ સવે તુમ કિહાં ગયા, જી. બાંધ્યા બાંહ મરેડ; છે. એવડું દુઃખ ન દેખતા, જી. જે દેતા મુજ કડ. સુ.૧૩
હે શેઠ કહે તમે કા દિયે, જીહો દાઝયા ઉપર લૂણ; જી. પડ્યા પછી પાટુ કિસી, જી. હણે મુકવાને કૂણ. સ. ૧૪ જી. કહે કુંવર વૈરી ગ્રહ્યું, હો જે વાળું એ વિત્ત; છે. તે મુજને દેશ કિડ્યું, જી. ભાખો થિર કરી ચિત્ત.સુ.૧૫ જી. શેઠ કહે સુણ સાહિબા, જી. એ મુજ કારજ સાધ; છે. વહેચી વાહણ પાંચશે, જી. લેજે આધી આધ, સુ. ૧૬ જી, બાલ બંધ સાખી તણ, જી. કુંવર પાડી તંત; જી. ધનુષ તીર તરસક ગ્રહી, જીહ ચા તેજ અનંત. ૧૭
અર્થ–એ વાતની કુંવરને ખબર મળતાં જ જ્યાં ધવળશેઠ ઊંધે માથે મુશ્કેટાટ થયેલા છે ત્યાં આવ્યું અને દયા લાવીને પૂછવા લાગ્ય-“શેઠજી! દશ હજાર સુભટે કયાં જતા રહ્યા કે આમ મુશ્કેટાટ થવું પડયું ? જે મને
૧ આ વાક્ય એજ બોધ અને ચાનક આપે છે કે પોતાના મનુષ્યનું કોઈ બીજાએ અપમાન કર્યું હોય તે તે પિતાનું જ અપમાન થયું માની, તે અપમાન કરનારની તરફ દાવ વાળવા તત્પર થવું.
૨ આ સંબંધ એજ બોધ આપે છે કે–પારકાના જેરનો ભરોસો રાખી મેટાથી દુશ્મનઈ બાંધતા બુરા હાલ હવાલ થાય છે, માટે પિતાના જ પરાક્રમ ઉપર મુસ્તાક રહેવું.
| SR No. | 006082 |
| Book Title | Shripal Rajano Ras |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Bhogilal Ratanchand Vora |
| Publisher | Bhogilal Ratanchand Vora |
| Publication Year | |
| Total Pages | 468 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 13 MB |