________________
વિવેકચૂડામણિ
૧૩
સેવાથી ભક્તિપૂર્વક સેવીને તે પ્રસન્ન થાય ત્યારે પાસે જઈ પેાતાને જાણવુ` હોય તે આમ પૂછવું': स्वामिनमस्ते नतलोकबन्धो कारुण्यसिन्धो पतितं भवान्धौ । मामुद्धरात्मीयकटाक्षदृष्ट्या ऋज्य्यातिकारुण्यसुधाभिवृष्टधा ॥ ३७ ॥ ૮ શરણે આવેલા લાકના બંધુ અને દયાના સાગર, હે ગુરુદેવ ! પ્રભુ ! હું આપને નમસ્કાર કરું છું. સંસારરૂપી સમુદ્રમાં પડેલા મારા, અતિ કરુણારૂપી અમૃત વરસતી આપની સરળ કટાક્ષદૃષ્ટિથી આપ ઉદ્ધાર કરા दुर्वारसंसारदवाग्निततं दोधूयमानं दुरदृष्टवातैः । भीतं प्रपन्नं परिपाहि मृत्योः शरण्यमन्यद्यदहं न जाने ॥३८॥ રાકવા મુશ્કેલ એવા સંસારરૂપી દાવાનળથી હું દાઝેલા છુ... અને દુર્ભાગ્યરૂપી આંધીથી અતિશય થરથરું છું અને ઠરું છું; તેથી હું આપને શરણે આવ્યે છું. આપ મૃત્યુથી મને મચાવેા. આપ સિવાય બીજાને શરણ લેવા ચેાગ્ય હું નથી માનતા.
शांतो महांतो निवसंति संतो वसंतवल्लोकहितं चरतः । तीर्णाः स्वयं भीमभवार्णवं जनानहेतुनान्यानपि तारयन्तः ॥ ३९ ॥ આ ભયંકર સ ંસારરૂપી સમુદ્રને પોતાની મેળે જ તરી ગયેલા, બીજાઓને પણ તારનારા અને વસંતઋતુની પેઠે પ્રાણીમાત્રનું હિત કરનારા (આપ જેવા) શાંત સત્પુરુષા (આ દુનિયામાં) વસે છે.
अयं स्वभावः स्वत एव यत्परश्रमापनोदप्रवणं महात्मनाम् । सुधांशुरेष स्वयमर्ककर्कशप्रभाभितप्तामवति क्षितिं किल ॥ ४० ॥ પોતાની મેળે જ બીજાનાં દુઃખા દૂર કરવા તત્પર રહેવું, એ મહાત્માઓના સ્વભાવ જ છે; જેમ સૂર્યના આકરા તાપથી તપેલી પૃથ્વીને આ ચંદ્રદેવ પોતાની મેળેજ શાંત કરે છે,
