________________
વિવેકચૂડામણિ
महङ्कारव्याघ्रव्यथितमिममत्यन्तकृपया ।
प्रबोध्य प्रस्वापात्परमवितवान्मामसि गुरो ॥ ५१९ ॥ હું માયાએ કરેલાં જન્મ, ઘડપણ અને મરણથી અત્યંત બિહામણા માટા સ્વપ્રમાં ભટકીને અનેક પ્રકારનાં દુ:ખથી હમેશાં હેરાન થતા હતા તથા અહંકારરૂપી વાઘથી બહુ જ ત્રાસ પામ્યા હતા; હે ગુરુદેવ! આપે મને–દીનને માટી ઊઘમાંથી જગાડી સારી રીતે બચાવ્યેા છે. नमस्तस्मै सदेकस्मै कस्मैचिन्महते नमः । यदेतद्विश्वरूपेण राजते गुरुराज ते ॥ ५२० ॥
૧૩૫
હે ગુરુરાજ ! આપના એ અવણ્ય તેજને હું નમસ્કાર કરું છું, જે સતરૂપ તથા એક જ છે; છતાં આ વિશ્વરૂપે શેાલી રહ્યું છે.
છેવટના ઉપદેશ इति नतमवलोक्य शिष्यवर्ये समधिगतात्मसुखं प्रबुद्धतत्त्वम् । प्रमुदितहृदयः स देशिकेन्द्रः पुनरिदमाह वचः परं महात्मा ॥ ५२१ ॥ એમ આત્માનું સુખ તથા તત્ત્વનું જ્ઞાન પામેલા એ ઉત્તમ શિષ્યને પ્રણામ કરતા જોઈ તે મહાત્મા ગુરુદેવે અત્યંત ષિત હયથી ફ્રી આ શ્રેષ્ઠ વચન કહ્યું:
ब्रह्मप्रत्यय सन्ततिर्जगदतो ब्रह्मैव सत्सर्वतः पश्याध्यात्मदृशा प्रशान्तमनसा सर्वास्ववस्थास्वपि । रूपादन्यदवेक्षितुं किमभितश्चक्षुष्मतां विद्यते तद्वद् ब्रह्मविदः सतः किमपरं बुद्धेर्विहारास्पदम् ॥५२२ ॥ તું આત્મા ઉપર જ દૃષ્ટિ રાખી અત્ય`ત શાંત મનથી દરેક અવસ્થામાં સંસારને માત્ર બ્રહ્મજ્ઞાનના જ પ્રવાહ માન; અને બધું સત્યરૂપ બ્રહ્મમાં જ છે, એમ જો. આંખવાળાઓને રૂપ સિવાય ખીજી કઈ વસ્તુ જોયેલી દેખાય છે ? એવી જ
